بسیاری از چیزهایی که در مورد تمرینات بدنسازی و تمرینات مقاومتی به ما گفته می شود از مطالعات مردان بر روی مردان است

وقتی وزنه می زنید، چرا کاری را که انجام می دهید انجام می دهید؟ چه کسی به شما گفت که به این روش تمرین کنید – مربی، یک مربی شخصی، یک مربی ورزشی آنلاین؟ و از کجا یاد گرفتند که چگونه ورزش را تجویز کنند؟

در واقع، بسیاری از آنچه که ما (و مربیان ما) به عنوان روال تمرین مقاومتی معمولی فکر می کنیم، به شدت تحت تأثیر سازمان های صنعت تناسب اندام «هیئت حاکمه» است که احتمالاً هرگز درباره آنها نشنیده اید: گروه هایی مانند کالج آمریکایی پزشکی ورزشی، بریتانیا. انجمن قدرت و تهویه، و انجمن قدرت و تهویه استرالیا.

این بدنه‌های اوج اغلب «گزاره‌های توافقی» را در مورد آنچه که در مورد تمرین مقاومتی کار می‌کند منتشر می‌کنند. این اظهارات بر دوره های TAFE و دانشگاه تأثیر می گذارد و به شکل گیری آموزش مربیان و مربیان شخصی کمک می کند. یافته‌های این بیانیه‌ها به آنچه من و شما هر هفته در باشگاه می‌بینیم می‌افتد.

من و همکارانم می‌خواستیم نگاه دقیق‌تری به این اظهارات و مطالعاتی که بر اساس آن‌ها انجام شده‌اند داشته باشیم. ما علاقه مند بودیم بدانیم که چه تعداد از آن مطالعات به زن و مرد و جنسیت افرادی که این اظهارات را نوشته اند، بررسی کرده اند.

مقاله ما که در 29 ژوئن در مجله Sports Medicine منتشر شد، دریافت که بیشتر کارهایی که به شما گفته می شود در باشگاه انجام دهید، احتمالاً بر اساس داده های مردانه است که توسط مردان نوشته شده است.

شایان ذکر است که تحقیقات به خوبی به افراد مختلف جنسی و جنسی کمک نکرده است و تمایل به استفاده از باینری دارد.

چه کار کردیم

جنسیت یک ساختار بیولوژیکی است، در حالی که جنسیت به نقش ها و ویژگی هایی اشاره دارد که جامعه اغلب به مردان و زنان اختصاص می دهد. مهم است که توجه داشته باشید که نه جنس و نه جنسیت باینری نیستند.

با این حال، داده ها معمولاً در تحقیقات به صورت دودویی ارائه می شوند. از آنجایی که تحقیق ما از منظر بیولوژیکی به ادبیات نگاه می‌کرد، ما از اصطلاحات زن و مرد برای توصیف شرکت‌کنندگان شامل این مطالعات استفاده کردیم. ما از اصطلاحات زن و مرد برای توصیف جنسیت نویسندگان استفاده کردیم و به همه اظهارات اجماع منتشر شده پس از سال 2000 نگاه کردیم. همانطور که من و همکارانم در مقاله خود اشاره کردیم، تصدیق می کنیم که روش های انتخابی ما برای طبقه بندی جنسیت و جنسیت بر اساس اصطلاحات فوق ممکن است منجر به طبقه بندی اشتباه برخی افراد شده باشد.

سپس فهرستی از مطالعات مورد اشاره در این اظهارات را مرور کردیم. ما تعداد مردان و زنانی را که در این مطالعات شرکت کردند، تجزیه و تحلیل کردیم.

ما همچنین اطلاعاتی در مورد جنسیت نویسندگان این اظهارات جمع آوری کردیم. به عبارت دیگر، ما جنسیت بیش از 100 میلیون شرکت‌کننده را که در فهرست‌های مرجع 11 بیانیه اجماع از سراسر جهان ذکر شده بودند، گردآوری کردیم.

چیزی که ما پیدا کردیم

ما پیدا کردیم:

• 91 درصد از اولین نویسندگان این اظهارات مرد بودند
• زنان به طور کلی تنها 13 درصد از نویسندگان را تشکیل می دادند
• شرکت کنندگان زن تنها حدود 30 درصد از کل افراد در مطالعاتی را تشکیل می دادند که اظهارات اجماع بزرگسالان و جوانان بر اساس آنها بود.
• دستورالعمل‌های مربوط به افراد مسن‌تر کمی متعادل‌تر بود و 54 درصد شرکت‌کنندگان زن بودند.

برخی ممکن است استدلال کنند که 30٪ داده های شرکت کننده زن احتمالاً خوب است، زیرا زنان وزنه برداری چندانی نمی کنند. در دهه 1980 و قبل از آن، تمرین با وزنه به عنوان یک پیگیری مردانه تلقی می شد.

دیگر نه.

در واقع، یک نظرسنجی اخیر در استرالیا نشان داد که زنان در مقایسه با مردان بیشتر احتمال دارد فعالیت‌های تقویت عضلات کافی را در 12 ماه گذشته گزارش کنند.

همه اینها اهمیت دارد زیرا شواهد فزاینده ای نشان می دهد که تفاوت های فیزیولوژیکی بین جنس ها در پاسخ به ورزش وجود دارد.

تحقیقات نشان می‌دهد که تفاوت‌هایی در ساختار ماهیچه‌های اسکلتی، نحوه عملکرد فیبرهای عضلانی و زمان لازم برای ریکاوری پس از ورزش شدید وجود دارد.

کار تیم ما همچنین نشان داده است که مردان به دنبال شرکت در تمرینات مقاومتی، اندازه و قدرت عضلانی مطلق بیشتری به دست می‌آورند، اما این افزایش نسبی در زنان مشابه یا بیشتر است.

و تحقیقات اخیر نشان داده است که به نظر می رسد تفاوت های قدرتی هنوز وجود دارد، حتی زمانی که اندازه ماهیچه ها بین جنس ها مطابقت دارد.

آیا تجویز ورزش به صورت متفاوت بین جنس ها می تواند فایده ای داشته باشد؟

ما چیزی را که نمی دانیم نمی دانیم

ما می دانیم که تمرین مقاومتی برای سلامت جسمی و روحی ما مفید است.

با این حال، در حال حاضر، نمی دانیم که آیا نیمی از جمعیت را با دانستن خیلی کم در مورد اینکه چگونه باید این کار را به بهترین نحو انجام دهند، آسیب می بینیم یا خیر.

با توجه به طولانی تر بودن دوره ریکاوری که در بالا ذکر شد، آیا خانم ها باید روزهای استراحت بیشتری بین جلسات با شدت بالا داشته باشند؟

با توجه به اینکه زنان در برابر خستگی مقاوم‌تر به نظر می‌رسند، آیا واقعاً باید در هر جلسه تمرین بیشتری نسبت به مردان انجام دهند؟

متاسفانه ما هنوز نمی دانیم. بسیاری از تحقیقات مورد نیاز برای پاسخ قطعی به این سوالات هنوز انجام نشده است. و تحقیقاتی که ما داریم به نظر نمی رسد به مقالاتی که دستورالعمل ها را اطلاع می دهند راه پیدا کند.

حالا چی؟

ما به پژوهشگران زن بیشتری نیاز داریم که مطالعاتی را انجام دهند که شامل شرکت کنندگان زن باشد.

در سایر زمینه های تحقیقات پزشکی، نسبت نویسندگان زن با ثبت نام بیشتر شرکت کنندگان زن در مطالعات تحقیقاتی مرتبط است.

نویسندگان زن نیز به احتمال زیاد داده ها را بر اساس جنسیت یا جنسیت ارائه می کنند، که این داده ها را برای تفسیر دنیای واقعی مفیدتر می کند.

نتیجه نهایی؟ کاری که به شما گفته می شود در باشگاه انجام دهید، احتمالاً اساساً بر اساس مطالعاتی است که بیشتر مردان را نسبت به زنان شامل می شود. و ما هنوز نمی توانیم مطمئن باشیم که آیا این بهترین نتایج را برای زنان و دخترانی که ورزش می کنند ارائه می دهد یا خیر.

ما به شواهد تحقیقاتی بیشتری نیاز داریم که تفاوت‌های جنسی را در طول ورزش بررسی کنند و مطالعات روش‌شناختی دقیق فقط بر روی گروه‌های زن متمرکز شده است.

این شکاف داده‌ها را پر می‌کند و به ما کمک می‌کند تا بفهمیم چگونه می‌توانیم بهترین نتیجه را از ورزش برای همه بگیریم.

این مقاله از The Conversation تحت مجوز Creative Commons بازنشر شده است. مقاله اصلی را بخوانید.