بیماران افسرده بیشتر از آنچه قبلاً تخمین زده می شد، می توانستند فعال شدن سیستم ایمنی خود را افزایش دهند

تحقیقات جدید موسسه روانپزشکی، روانشناسی و علوم اعصاب (IoPPN) در کینگز کالج لندن از ارزیابی بیان ژنی که در پاسخ ایمنی نقش دارد استفاده کرده است تا نشان دهد که تعداد بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی (MDD) با سیستم ایمنی فعال بیشتر از تحقیقات قبلاً برآورد کرده است.

با شناسایی مکانیسم‌های مولکولی درگیر در این ارتباط، این تحقیق می‌تواند راه را برای شناسایی بهتر آن دسته از بیماران مبتلا به یک جزء ایمنی در برابر افسردگی هموار کند که به طور بالقوه به ارائه رویکردهای شخصی‌تر برای درمان و مدیریت MDD کمک می‌کند.

این تحقیق، منتشر شده در روانپزشکی ترجمه بر اساس یافته های قبلی است که پاسخ ایمنی فعال در بسیاری از افراد مبتلا به MDD وجود دارد.

با این حال، بیشتر تحقیقات در این زمینه بر روی سطوح پروتئین های مرتبط با التهاب مانند پروتئین واکنشی C (CRP) متمرکز شده است. مطالعات با استفاده از CRP نشان داده اند که حدود 21 تا 27 درصد از افراد مبتلا به افسردگی دارای پاسخ ایمنی فعال هستند اما سطح CRP تصویر کاملی از پاسخ ایمنی را نشان نمی دهد. این مطالعه جدید با هدف مشاهده ویژگی‌های مرتبط با ایمنی گسترده‌تر است که توسط سطوح CRP ثبت نشده‌اند.

168 شرکت‌کننده از نشانگرهای زیستی در مطالعه افسردگی (BIODEP) تهیه شدند. 128 نفر از آنها تشخیص تایید شده MDD داشتند و سپس با توجه به سطح CRP در خون به سه زیر گروه تقسیم شدند.

محققان بیان 16 ژن را تجزیه و تحلیل کردند که فعال شدن آنها در پاسخ ایمنی نقش دارد. بیان ژن مرحله اولیه فرآیندی است که طی آن اطلاعات موجود در ژن های ما بر ویژگی ها و رفتار ما تأثیر می گذارد. تجزیه و تحلیل اولیه نشان داد که بیان ژن‌های مرتبط با ایمنی در افراد مبتلا به MDD در مقایسه با افراد بدون تشخیص افسردگی افزایش یافته است.

هنگام مقایسه بیماران MDD که سطوح بالای CRP در خون خود داشتند و نداشتند، هیچ تفاوتی در بیان این 16 ژن وجود نداشت، که نشان می‌دهد این الگوی بیان مستقل از سطح CRP بوده و به طور بالقوه دارای مکانیسم متفاوتی است.

مهمتر از همه، محققان سپس یک تجزیه و تحلیل ثانویه را بر روی تمام شرکت کنندگان (چه با تشخیص MDD و چه بدون تشخیص) انجام دادند که مقادیر CRP کمتر از 1 داشتند، به این معنی که آنها هیچ گونه التهابی در نظر گرفته نمی شوند. محققان دریافتند که شرکت کنندگان با MDD و سطوح پایین CRP همچنان بیان بیشتری از ژن های ایمنی را در مقایسه با افراد بدون تشخیص افسردگی داشتند.

پروفسور Carmine Pariante، پروفسور روانپزشکی بیولوژیکی در King’s IoPPN و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: “تحقیقات قبلی در این زمینه تمرکز قابل توجهی بر سطح پروتئین واکنشی C (CRP) در افراد مبتلا به MDD داشته است که یک نشانگر شناخته شده برای التهاب است. فقط بخشی از پاسخ ایمنی است.”

“مطالعه ما با موفقیت این تمرکز را گسترش داد و نشان داد که یک پاسخ ایمنی در ژن های مبتلایان به MDD وجود دارد که مستقل از سطح CRP است و مهمتر از همه، حتی در آنهایی که التهاب با اندازه گیری CRP تشخیص داده نمی شود. این بدان معنی است که ایمنی را افزایش می دهد. فعال سازی در بسیاری از بیماران افسرده بیشتر از آنچه در ابتدا تصور می شد وجود دارد.”

این یافته‌های مهم به ما امکان می‌دهد مسیرهای مولکولی درگیر در افسردگی را شناسایی کنیم و همچنین به شناسایی دقیق‌تر افرادی که انواع مختلفی از پاسخ‌های ایمنی دارند که می‌تواند راه را برای رویکردهای شخصی‌تر برای درمان هموار کند، کمک می‌کند.

دکتر لوکا اسفورزینی، نویسنده اول این مطالعه از King’s IoPPN، گفت: “این شواهد به تقویت دانش ما در مورد افسردگی مرتبط با سیستم ایمنی کمک می کند. به ویژه، افرادی که افسردگی و تغییرات ایمنی دارند کمتر به داروهای ضد افسردگی استاندارد پاسخ می دهند و ممکن است از مزایای خاصی بهره مند شوند. مداخلاتی که سیستم ایمنی را هدف قرار می دهند.”

“امیدوارم این یافته ها به تحقیقات فعلی و آینده در شناسایی بهتر افراد مبتلا به افسردگی بر اساس پروفایل های ایمونوبیولوژیکی آنها کمک کند و راهبردهای بالینی موثرتری را به تعداد زیادی از افرادی که از داروهای ضد افسردگی فعلی سود نمی برند ارائه دهد.”

شواهد مستعد مرتبط با ایمنی در افراد مبتلا به افسردگی صرف نظر از سطح التهاب آنها که به طور معمول اندازه گیری می شود، می تواند مفهوم افسردگی مرتبط با ایمنی را گسترش دهد.