خواب آشفته ممکن است تا حدودی تنگی نفس طولانی ناشی از کووید را توضیح دهد

یک مطالعه بزرگ در بریتانیا کشف کرده است که اختلال در الگوهای خواب در بیماران بستری شده با کووید-19 احتمالاً عاملی برای تنگی نفس است.

مطالعه بیماران در 38 موسسه در سراسر بریتانیا توسط دانشگاه منچستر و لستر انجام شد که در کنگره اروپایی میکروبیولوژی بالینی و بیماری‌های عفونی (کپنهاگ، 15 تا 18 آوریل) ارائه شد و در پزشکی تنفسی Lancet.

این تیم کشف کرد که 62 درصد از شرکت کنندگانی که به دلیل کووید-19 در بیمارستان بستری شده بودند، اختلال خواب داشتند، که احتمالاً برای حداقل 12 ماه ادامه خواهد داشت و برای اولین بار ارتباط بین دو علامت بیماری پس از کووید را برجسته کرد: تنگی نفس. و اختلال خواب

به طور متوسط، شرکت‌کنندگانی که به دلیل COVID-19 در بیمارستان بستری شده بودند، بیش از یک ساعت بیشتر می‌خوابیدند، اما الگوی خواب آنها کمتر منظم بود (19٪ کاهش در مقیاس نظم خواب)، نسبت به شرکت‌کنندگان مشابهی که به هر دلیلی در بیمارستان بستری شده بودند.

محققان این مطالعه همچنین دریافتند که شرکت‌کنندگانی که اختلال خواب داشتند، بیشتر در معرض اضطراب و ضعف عضلانی، علائم رایج بیماری پس از کووید-19 بودند.

تجزیه و تحلیل آماری مشخص کرد که اختلال خواب احتمالاً مستقیماً باعث تنگی نفس می شود، اما کاهش عملکرد ماهیچه ها و افزایش اضطراب، که هر دو از علل شناخته شده تنگی نفس هستند، می توانند تا حدی ارتباط بین اختلال خواب و تنگی نفس را واسطه کنند.

نویسندگان این مطالعه حدس می زنند که هدف قرار دادن اختلال خواب با کاهش اضطراب و بهبود قدرت عضلانی در این بیماران می تواند تنگی نفس را کاهش دهد، اما تحقیقات بیشتری لازم است.

این مطالعه از داده‌های گسترده بیمارستان‌هایی استفاده کرد که در مطالعه PHOSP-COVID بین مارس 2020 و اکتبر 2021 شرکت کردند. PHOSP-COVID کنسرسیومی از سراسر بریتانیا است که در مورد نتایج سلامتی طولانی‌مدت برای بیماران بستری با COVID-19 در بیمارستان تحقیق می‌کند.

کیفیت خواب با استفاده از معیارهای ذهنی ارزیابی شد که توسط 638 بیمار به محققین گزارش شد. همچنین در 729 بیمار دیگر که از دستگاه‌هایی شبیه به ساعت‌های هوشمند استفاده می‌کردند که سطح فعالیت شبانه را اندازه‌گیری می‌کردند، به طور عینی اندازه‌گیری شد.

هر دو اندازه گیری به طور مداوم شیوع بالاتری از اختلال خواب را در افرادی که به دلیل COVID-19 در بیمارستان بستری شده بودند در مقایسه با گروه کنترل مشابه از Biobank انگلستان که به هر دلیلی در بیمارستان بستری شده بودند نشان داد. تأثیر روی خواب ناشی از بستری شدن در بیمارستان به دلیل COVID-19 صرف نظر از بستری شدن در مراقبت های ویژه بود.

یکی از نویسندگان، دکتر جان بلیکلی، دانشمند بالینی از دانشگاه منچستر و پزشک تنفس گفت: «این مطالعه نشان داده است که اختلال خواب می‌تواند عامل مهمی برای تنگی نفس یا تنگی نفس پس از COVID-19 باشد، به دلیل ارتباط آن. با کاهش عملکرد عضلانی و اضطراب.”

“اگر چنین باشد، آنگاه مداخلاتی که کیفیت خواب ضعیف را هدف قرار می دهند ممکن است برای مدیریت علائم و دوره نقاهت پس از بستری شدن در بیمارستان کووید-19 مورد استفاده قرار گیرند که به طور بالقوه باعث بهبود نتایج بیمار می شود.”

نویسنده اول و ریاضیدان آقای کالوم جکسون از دانشگاه منچستر گفت: “درک علل تنگی نفس پیچیده است، زیرا می تواند ناشی از شرایطی باشد که بر سیستم های تنفسی، عصبی، قلبی عروقی و سلامت روان تاثیر می گذارد.”

این سیستم‌ها همچنین تحت تأثیر اختلال خواب قرار می‌گیرند، یکی دیگر از علائمی که اغلب پس از COVID-19 گزارش شده است.»

یافته‌های ما نشان می‌دهد که اختلال خواب یک مشکل رایج پس از بستری شدن در بیمارستان برای COVID-19 است و با تنگی نفس مرتبط است.

ما همچنین نشان می‌دهیم که این احتمال وجود دارد که حداقل برای 12 ماه ادامه داشته باشد زیرا کیفیت خواب ذهنی بین 5 تا 12 ماه بازدیدهای بعدی تغییر نکرده است.

پروفسور کریس برایتلینگ از دانشگاه لستر گفت: “نقاط قوت مطالعه ما شامل اندازه، ماهیت چند مرکزی، و استفاده از معیارهای ارزیابی مکمل مختلف برای ارزیابی اختلال خواب است. ارتباط بالینی ثابتی نیز در هر روش ارزیابی مشاهده شد.”

تحقیقات آینده باید ارزیابی کند که آیا مداخلاتی که اختلال خواب را هدف قرار می دهند، نه تنها کیفیت خواب بلکه تنگی نفس را از طریق کاهش اضطراب و بهبود قدرت عضلانی بهبود می بخشد یا خیر.