داروهای اختلال نعوظ در صورت ترکیب با داروهای رایج درد قفسه سینه ممکن است خطر مرگ را افزایش دهند

مهارکننده های فسفودی استراز نوع 5 (PDE5i) – یک داروی اختلال نعوظ که با نام های ویاگرا، لویترا، سیالیس و غیره فروخته می شود- یک درمان پزشکی رایج برای اختلال نعوظ (ED) در مردان مبتلا به بیماری قلبی عروقی (CVD) است. با این حال، یک مطالعه جدید سوئدی منتشر شده در مجله کالج آمریکایی قلب و عروق نشان می دهد که بیماران در طول زمان با تجویز PDE5is و داروهای نیترات در معرض خطر بالاتری برای عوارض و مرگ و میر هستند.

اختلال نعوظ یک بیماری شایع در مردان میانسال و مسن است و پیش بینی کننده قوی بیماری عروق کرونر است. نیترات ها داروهایی هستند که معمولا برای درمان آنژین یا درد قفسه سینه استفاده می شوند. هر دو می توانند باعث افت فشار خون شوند، بنابراین برای استفاده با هم منع مصرف دارند. با این حال، داده های کمی در دنیای واقعی در مورد پیامدهای استفاده از هر دو وجود دارد و تعداد افرادی که هر دو را تجویز می کنند در حال افزایش است.

این تحقیق به‌عنوان به‌روزرسانی مطالعات قبلی با استفاده از مجموعه داده‌های ملی سوئدی از ثبت بیماران سوئدی، ارتباط بین درمان PDE5i و پیامدهای قلبی عروقی را در مردان مبتلا به بیماری عروق کرونر پایدار (CAD) که تحت درمان با نیترات هستند، تجزیه و تحلیل می‌کند. هدف آن حل و فصل نتایج متناقض در مورد تأثیر درمان PDE5i بر عوارض و مرگ و میر قلبی عروقی است.

دکتر دانیل پیتر اندرسون، دانشیار مؤسسه کارولینسکا در استکهلم و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: «پزشکان شاهد افزایش درخواست‌ها برای داروهای اختلال نعوظ از سوی مردان مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی هستند. “در حالی که ارتباط مثبتی با داروهای ED برای مردان مبتلا به CVD وجود دارد، بیمارانی که نیترات مصرف می کنند ممکن است خطر پیامدهای منفی سلامتی را افزایش دهند.”

این مطالعه شامل 61487 مرد با سابقه انفارکتوس میوکارد (MI) یا مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI) بود که طی شش ماه دو نسخه نیترات دریافت کرده بودند. قرار گرفتن در معرض به عنوان دریافت حداقل دو نسخه پر از هر داروی PDE5i تعریف شد.

از میان این مردان، 55777 مرد با نیترات و 5710 مرد با نیترات و PDE5i درمان شدند. میانگین زمان پیگیری برای کل گروه 5.7 سال در مصرف کنندگان فقط نیترات و 3.4 سال در مصرف کنندگان نیترات با درمان PDE5i بود. گروه نیترات به علاوه PDE5i با 61.2 سال جوان تر بود در مقایسه با 70.3 سال در افرادی که فقط نیترات استفاده می کردند.

محققان رگرسیون خطر متناسب کاکس چند متغیره را برای تخمین نسبت های خطر (HR) با فاصله اطمینان 95 درصد (CI) برای پیامدهای سلامتی مختلف، از جمله مرگ و میر ناشی از همه علل، مرگ و میر قلبی عروقی و غیر قلبی عروقی، انفارکتوس میوکارد (MI)، نارسایی قلبی انجام دادند. ، عروق مجدد قلب و حوادث قلبی عروقی اصلی (MACE).

نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که استفاده ترکیبی از درمان PDE5i با نیترات‌ها در مقایسه با افرادی که به تنهایی نیترات مصرف می‌کنند، با خطر بیشتری برای همه پیامدهای سلامتی همراه است. در افرادی که هم PDE5i و هم نیترات مصرف می‌کردند، رویدادهای کمی 28 روز پس از تجویز PDE5is رخ داد، با نرخ بروز کمتر از افراد مصرف‌کننده نیترات، که نشان می‌دهد خطر آنی کم برای یک رویداد وجود دارد.

اندرسون گفت: «هدف ما این است که بر نیاز به بررسی دقیق بیمار محور قبل از تجویز داروی PDE5i برای مردانی که تحت درمان نیترات هستند تأکید کنیم. “علاوه بر این، تلاش های ما برای ادامه تحقیقات در مورد اثرات مبهم داروهای ED بر مردان مبتلا به CVD را توجیه می کند.”

محدودیت‌های مطالعه شامل ناتوانی در دانستن عادات دارویی و سازگاری بیمار و ناتوانی در استنتاج علیت مرگ از داده‌ها است.

محققان استفاده از نسخه‌های پر شده را ارزیابی کردند، اما نمی‌دانستند که بیماران تا چه حد سازگار هستند یا عادات دارویی آنها چگونه است. همچنین، جمعیت بیماران شامل افراد پرخطری بود که قبلاً MI یا عروق مجدد را تجربه کرده بودند. آنها همچنین حداقل دو بار نیترات و علیرغم توصیه های راهنما نیز حداقل دو بار PDE5i را تجویز کردند. بنابراین، نتایج ممکن است به طور کامل قابل تعمیم به جمعیت عمومی نباشد.

تحقیقات بیشتر برای درک کامل اثرات ترکیبی از درمان ها مورد نیاز است.

در یک نظر سرمقاله همراه، Glenn N. Levine، MD، کالج پزشکی Baylor و مرکز پزشکی Michael E. DeBakey VA در هیوستون، گفت: در بیماران مبتلا به بیماری قلبی ایسکمیک و فقط آنژین خفیف با توانایی ورزشی معقول، ED PDE5i نسبتاً ایمن هستند. -اگر بیمار تحت نیترات درمانی مزمن نباشد. با این حال، در کسانی که درمان مزمن با نیترات خوراکی دارند، استفاده از PDE5i در بهترین حالت توصیه نمی شود و به طور کلی منع مصرف دارد.

لوین گفت: “ED و CAD تاسف بار هستند و بسیار رایج هستند.” “اما، مانند بسیاری از روابط، با فرض اقدامات احتیاطی و مراقبت مناسب، آنها می توانند برای چندین سال، شاید حتی یک عمر، با هم زندگی کنند.”