مطالعه نشان می دهد که الگوهای تجویز مواد افیونی با خطر خودکشی مرتبط است

بحث و جدل پیرامون اثرات سیاست‌های کاهش نسخه‌های مواد افیونی بر میزان خودکشی وجود دارد. نگرانی هایی وجود دارد که کاهش سریع مواد افیونی تجویزی ممکن است باعث افزایش خطر خودکشی در بین افرادی شود که پس از ترک مواد افیونی ناامید می شوند.

بر اساس یک مطالعه جدید در دانشکده بهداشت عمومی میلمن دانشگاه کلمبیا و مرکز پزشکی ایروینگ دانشگاه کلمبیا، با این حال، تغییرات در تجویز منطقه‌ای مواد افیونی و میزان خودکشی منطقه‌ای تمایل دارند در یک جهت حرکت کنند. این رابطه برای میزان تجویز مواد افیونی، میزان تجویز با دوز بالا و تجویز طولانی مدت و داشتن چندین تجویز کننده مواد افیونی برقرار است. تا کنون مشخص نبود که آیا برخی از الگوهای تجویز مواد افیونی با افزایش خطر خودکشی مرتبط است یا خیر.

تجویز کلی مواد افیونی برای هر یک از اقدامات طی دوره 2009-2017 کاهش یافت و نرخ کلی مرگ و میر خودکشی از 13.80 به 16.36 در هر 100000 نفر افزایش یافت. با این حال، محققان با ارزیابی تغییرات منطقه‌ای تخمین می‌زنند که اگر تجویز مواد افیونی به جای کاهش ثابت بماند، نرخ ملی خودکشی حتی سریع‌تر از آن افزایش می‌یابد.

یافته ها به صورت آنلاین در مجله منتشر شده است مجله آمریکایی روانپزشکی.

متناوبا، داشتن هر گونه نسخه تریاک و داشتن سه یا بیشتر تجویز کننده مواد افیونی هر کدام با مرگ های غیرعمدی مرتبط با مواد افیونی در افراد در محدوده سنی 10-24 و 25-44 سال ارتباط منفی داشت. برای برخی از اقدامات تجویز مواد افیونی، ارتباط منفی با مرگ‌های ناشی از مصرف بیش از حد غیر عمدی ناشی از مواد افیونی در افراد جوان مشاهده شد.

مارک اولفسون، MD، MPH، پروفسور اپیدمیولوژی در دانشکده بهداشت عمومی کلمبیا و الیزابت کی دالارد، استاد دانشگاه کلمبیا، گفت: “رابطه بین تجویز مواد افیونی و خطر خودکشی یک رابطه پیچیده است. این امر به ویژه در مواردی که مصرف مواد افیونی در افراد کاهش می یابد صادق است.” روانپزشکی، پزشکی و حقوق در مرکز پزشکی ایروینگ دانشگاه کلمبیا.

“اگر دردهایشان به خوبی کنترل نشود، افراد ممکن است ناامید شوند. با این حال، مواد افیونی نیز بیش از هر گروه دارویی دیگری خطر مصرف بیش از حد را دارند و تقریباً 40 درصد از مرگ‌های خودکشی ناشی از مصرف بیش از حد در ایالات متحده مربوط به مواد افیونی است. در سطح جمعیت، کاهش ملی کاهش می‌یابد. به نظر می رسد که در نسخه نویسی مواد افیونی طی چند سال گذشته تعداد افرادی که به دلیل خودکشی جان خود را از دست داده اند کاهش یافته است.

تجزیه و تحلیل‌ها بر اساس داده‌های پایگاه داده نسخه‌های طولی IQVIA ملی ایالات متحده در سال‌های 2009 تا 2017 و داده‌های مرگ و میر مرکز ملی آمار سلامت بود. اطلاعات بر اساس نسخه مواد افیونی، با نسخه‌های با دوز بالا (بیش از 120 میلی‌گرم در روز معادل مورفین)، با نسخه‌های طولانی‌مدت (بیش از 60 روز متوالی)، و با نسخه‌هایی از سه یا چند تجویزکننده بود. برای تجمیع جغرافیایی، محققان از ایالت ها و مناطق رفت و آمدی که توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده تعریف شده است، استفاده کردند.

محققان اقدامات تجویز مواد افیونی را برای چهار گروه سنی بررسی کردند: 10-24، 25-44، 45-64، و 65 سال یا بیشتر، و همچنین مردان و زنان. از آنجایی که طول مدت تجویز مواد افیونی به شدت با مصرف مداوم مواد افیونی مرتبط است، محققین درصدی را با نسخه‌های اپیوئیدی برای نسخه‌های طولانی‌مدت مواد افیونی که بیش از ۶۰ روز متوالی اندازه‌گیری می‌شد، لحاظ کردند.

همچنین، به دلیل ارتباط بین داشتن چندین تجویزکننده مواد افیونی و خطر مصرف بیش از حد مواد افیونی، اولفسون و همکارانش یک معیار چند نسخه‌دهنده را به عنوان درصد با سه یا بیشتر تجویزکننده مواد افیونی در طول یک سال در نظر گرفتند.

در میان افراد در گروه سنی 45 تا 64 سال، تغییر در مرگ‌های خودکشی منطقه‌ای با تغییر نسخه‌های اپیوئیدی منطقه‌ای و تغییر درصد با حداقل یک نسخه مخدر مرتبط بود. به طور کلی، ارتباط با تغییر مرگ و میر خودکشی در غرب به طور قابل توجهی قوی تر از شرق یا غرب میانه بود.

اولفسون خاطرنشان کرد: «اگر سرانه تجویز مواد افیونی از سال 2009 تا 2017 ثابت بود، تخمین زده می‌شود که در سال 2017، 10.5 درصد مرگ‌ومیرهای خودکشی ناشی از مواد افیونی بیشتر می‌شد». درصد افزایش تخمینی مربوطه در مرگ‌های خودکشی مرتبط با مواد افیونی به ترتیب 15 درصد، 9 درصد، 9 درصد و 19 درصد برای حداقل یک نسخه، نسخه‌های با دوز بالا، نسخه‌های طولانی‌مدت و سه یا بیشتر تجویزکننده مواد افیونی بود. .

در ایالات متحده، مناطق جغرافیایی با بیشترین کاهش در افرادی که نسخه‌های مواد افیونی را مصرف می‌کنند نیز بیشترین کاهش را در کل مرگ‌های خودکشی داشته‌اند. اگر کاهش ملی نسخه های مواد افیونی بین سال های 2009 و 2017 رخ نمی داد، طبق گفته تیم تحقیقاتی، به طور کلی 3 درصد مرگ و میر خودکشی بیشتر در ایالات متحده وجود داشت. برای چهار مورد از پنج اقدام تجویزی، کاهش نسخه‌های مواد مخدر منطقه‌ای نیز با کاهش کل مرگ‌ومیرهای ناشی از مصرف بیش از حد مواد افیونی مرتبط بود.

اولفسون خاطرنشان کرد: «اگرچه پژوهش حاضر در سطح جمعیت نمی‌تواند ثابت کند که نسخه‌های مواد افیونی باعث مرگ و میر ناشی از خودکشی می‌شوند، نتایج با این دیدگاه مطابقت دارد که سیاست‌ها و شیوه‌های تجویز داروهای مخدر باید توجه دقیقی به ارتباط احتمالی بین مواد افیونی تجویزی و خطر خودکشی داشته باشند.»

نویسندگان همکار تیموتی ویدمن و وینسنت پانچینی، موسسه شهری، مرکز سیاست سلامت، واشنگتن دی سی هستند. ماریسا کینگ، دانشگاه پنسیلوانیا؛ و Michael Schoenbaum، NIMH، Bethesda.