ممکن است زمانی آلزایمر از فردی به فرد دیگر سرایت کرده باشد، اما خطر بروز آن امروزه بسیار کم است.

مقاله ای که این هفته در مجله منتشر شد طب طبیعت آنچه را که تصور می شود اولین شواهدی است که نشان می دهد بیماری آلزایمر از فردی به فرد دیگر منتقل می شود را مستند می کند.

این یافته از پیگیری طولانی مدت بیمارانی ناشی شد که هورمون رشد انسانی (hGH) را دریافت کردند که از بافت مغز اهداکنندگان متوفی گرفته شده بود.

آماده سازی hGH اهدایی در پزشکی برای درمان انواع شرایط از سال 1959 به بعد – از جمله در استرالیا از اواسط دهه 60 – استفاده شد.

این عمل در سال 1985 متوقف شد، زمانی که مشخص شد حدود 200 بیمار در سراسر جهان که این کمک‌ها را دریافت کرده بودند، به بیماری Creuztfeldt-Jakob (CJD) مبتلا شدند که باعث زوال عقل به سرعت پیشرونده می‌شود. این یک بیماری بسیار نادر است که تقریباً یک نفر از هر یک میلیون نفر را مبتلا می کند.

CJD چه ربطی به آلزایمر دارد؟

CJD توسط پریون ها ایجاد می شود: ذرات عفونی که نه باکتریایی و نه ویروسی هستند، بلکه از پروتئین های چین خورده غیر طبیعی تشکیل شده اند که می توانند از سلولی به سلول دیگر منتقل شوند.

سایر بیماری‌های پریون عبارتند از کورو، زوال عقلی که در قبایل گینه نو که ناشی از خوردن بافت انسانی است، اسکراپی (بیماری گوسفند) و نوع آن CJD یا آنسفالوپاتی اسفنجی شکل گاوی که در غیر این صورت به عنوان بیماری جنون گاوی شناخته می‌شود، دیده می‌شود. این امر نگرانی های بهداشت عمومی را در مورد مصرف محصولات گوشت گاو در بریتانیا در دهه 1980 افزایش داد.

هورمون رشد انسانی قبلاً از اعضای اهدایی می آمد

هورمون رشد انسانی (hGH) در مغز توسط غده هیپوفیز تولید می شود. درمان ها در اصل از بافت هیپوفیز انسان خالص شده تهیه می شدند.

اما از آنجایی که مقدار hGH موجود در یک غده بسیار کم است، هر دوز واحدی که به هر بیمار داده می شود می تواند حاوی موادی از حدود 16000 غده اهدایی باشد.

یک دوره متوسط ​​درمان hGH حدود چهار سال طول می کشد، بنابراین شانس دریافت مواد آلوده – حتی برای یک بیماری بسیار نادر مانند CJD – برای چنین افرادی بسیار زیاد است.

hGH در حال حاضر به‌جای بافت انسانی، به‌صورت مصنوعی در آزمایشگاه تولید می‌شود. بنابراین این حالت خاص از انتقال CJD دیگر یک خطر نیست.

آخرین یافته ها در مورد بیماری آلزایمر چیست؟

را طب طبیعت این مقاله اولین شواهدی را ارائه می دهد که نشان می دهد انتقال بیماری آلزایمر می تواند از طریق انتقال انسان به انسان رخ دهد.

نویسندگان نتایج افرادی را که تا سال 1985 hGH اهدایی دریافت کردند، بررسی کردند. آنها دریافتند که پنج گیرنده از این قبیل به بیماری آلزایمر زودرس مبتلا شده بودند.

آنها توضیحات دیگری را برای این یافته ها در نظر گرفتند اما به این نتیجه رسیدند که hGH اهدایی علت احتمالی آن است.

با توجه به اینکه بیماری آلزایمر یک بیماری بسیار شایع‌تر از CJD است، نویسندگان تصور می‌کنند افرادی که قبل از سال 1985 hGH اهدایی دریافت کرده‌اند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری آلزایمر باشند.

بیماری آلزایمر به دلیل وجود دو پروتئین چین خورده غیر طبیعی ایجاد می شود: آمیلوئید و تاو. شواهد فزاینده ای وجود دارد که این پروتئین ها به روشی مشابه بیماری های پریون در مغز پخش می شوند. بنابراین شیوه انتقالی که نویسندگان پیشنهاد می‌کنند مطمئناً قابل قبول است.

با این حال، با توجه به رسوب پروتئین آمیلوئید در مغز حداقل 20 سال قبل از ابتلا به بیماری آلزایمر بالینی، احتمالاً تا آشکار شدن مواردی که ممکن است ناشی از دریافت hGH اهدایی باشد، تاخیر زمانی قابل توجهی وجود داشته باشد.

چه زمانی این فرآیند در استرالیا مورد استفاده قرار گرفت؟

در استرالیا، مواد هیپوفیز اهدایی از سال 1967 تا 1985 برای درمان افراد کوتاه قد و ناباروری استفاده شد.

بیش از 2000 نفر چنین درمانی را دریافت کردند. چهار مورد CJD را توسعه دادند که آخرین مورد در سال 1991 شناسایی شد. هر چهار مورد احتمالاً به یک دسته آلوده مرتبط بودند.

خطرات سایر موارد CJD که اکنون در دریافت کنندگان مواد هیپوفیز ایجاد می شود، تا مدت ها پس از وقوع آخرین مورد شناسایی شده در استرالیا، بسیار ناچیز در نظر گرفته می شود.

بیماری آلزایمر زودرس (که قبل از 65 سالگی رخ می دهد) غیر معمول است و حدود 5 درصد از همه موارد را تشکیل می دهد. زیر 50 سال نادر است و احتمالاً سهم ژنتیکی دارد.

خطر بسیار کم است – و شما نمی توانید آن را مانند یک ویروس “گیر” کنید

را طب طبیعت مقاله پنج مورد را شناسایی کرد که در افراد 38 تا 55 ساله تشخیص داده شد. این بیشتر از حد انتظار است، اما هنوز در مقایسه با تعداد کل بیماران تحت درمان در سراسر جهان بسیار کم است.

اگرچه طولانی بودن “دوره نهفتگی” بیماری آلزایمر ممکن است به این معنی باشد که موارد مشابه بیشتری ممکن است در آینده شناسایی شوند، خطر مطلق همچنان بسیار پایین است. علاقه علمی اصلی مقاله در این واقعیت نهفته است که ابتدا نشان می‌دهد که بیماری آلزایمر می‌تواند از فردی به فرد دیگر به روشی مشابه بیماری‌های پریونی منتقل شود، نه هر گونه خطری برای سلامت عمومی.

نویسندگان مشتاق بودند همانطور که من می خواهم تأکید کنند که آلزایمر از طریق تماس با افراد مبتلا به بیماری آلزایمر یا ارائه مراقبت از آنها قابل انتقال نیست.

این مقاله از The Conversation تحت مجوز Creative Commons بازنشر شده است. مقاله اصلی را بخوانید.