به نظر می رسد ضایعات مغزی «مشکوک معمول» باعث ناتوانی شدید در بیماران ام اس نمی شود

ضایعات مغزی – مناطقی از بافت مغز که آسیب ناشی از آسیب یا بیماری را نشان می دهند – نشانگر زیستی هستند که به طور گسترده برای تعیین پیشرفت بیماری ام اس استفاده می شود. اما یک مطالعه ابتکاری جدید به رهبری دانشگاه بوفالو قویاً نشان می دهد که حجم ضایعات ماده سفید نه متناسب و نه نشان دهنده درجه ناتوانی شدید در بیماران است.

نتایج در جلسه پوستری در 23 فوریه در نشست سالانه کمیته آمریکا برای درمان و تحقیقات مولتیپل اسکلروزیس (ACTRIMS) در سن دیگو گزارش شد.

این مطالعه دو گروه از 53 بیمار ام اس را با سنین 30 تا 80 سال، که دارای جنسیت و طول مدت بیماری یکسان بودند، اما تفاوت‌های بزرگ و قابل اندازه‌گیری در میزان ناتوانی‌های جسمی و شناختی خود، مقایسه کرد.

ضایعات عامل اصلی پیشرفت ناتوانی نیستند

دکتر رابرت زیوادینوف، گفت: «عدم وجود تفاوت‌های مادی در بار ضایعات ماده سفید مغز به این معنی است که این یک محرک مهم برای پیشرفت ناتوانی شدید نیست، علی‌رغم این واقعیت که بسیاری از درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری ام‌اس بر کاهش تجمع ضایعات ماده سفید متمرکز هستند. دکتر، محقق اصلی، استاد گروه نورولوژی و مدیر مرکز تحلیل تصویربرداری عصبی بوفالو UB و مرکز تصویربرداری زیست پزشکی در موسسه علوم بالینی و ترجمه UB.

نتایج حاصل از اولین مطالعه در نوع خود به رهبری UB است که شروع به بررسی این موضوع کرده است که چرا درصد کمی از افراد مبتلا به ام اس به سرعت به شدت ناتوان می شوند در حالی که در دیگران پیشرفت بیماری بسیار کندتر است.

افراد در گروه دارای معلولیت شدید ساکنان خانه بوستون در دورچستر، ماساچوست، یک مرکز مسکونی تخصصی برای افراد مبتلا به اختلالات عصبی پیشرونده پیشرفته از جمله ام اس هستند.

سپس هر یک از آنها با یک “دوقلو” ساکن بوفالو با همان سن، جنس و مدت بیماری، اما ناتوانی شناختی و جسمی بسیار کمتری را تجربه کردند.

مطالعه UB که توسط محقق آغاز شده است، که ارزیابی جامع مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس شدید نامیده می‌شود، بر شناسایی نشانگرهای زیستی و تفاوت‌های شناختی در میان افرادی که ناتوانی ام‌اس آنها در مقایسه با سایرین که بیماریشان به کندی پیشرفت می‌کند، متمرکز شده است.

زیوادینوف گفت: این سوال که چه چیزی افراد مبتلا به ام اس شدید را از افرادی که به درمان ها پاسخ خوبی می دهند و به زندگی تقریباً عادی برای دهه ها پس از تشخیص ادامه می دهند متمایز می کند، بیماران، مراقبان و پزشکان را برای مدت طولانی گیج کرده است.

او گفت: “ما نمی توانستیم بدانیم که مطالعه CASA-MS چه چیزی را نشان می دهد، زیرا هیچ کس قبلا این تحقیق را انجام نداده است.” “آنچه اکنون می دانیم این است که تفاوت های بین دو گروهی که مورد مطالعه قرار دادیم بسیار چشمگیر است و به گونه ای قابل توجه است که ممکن است بسیاری از ما را در این زمینه شگفت زده کند. من مطمئن هستم که این یافته ها درهای جدیدی را برای افراد دارای ناتوانی شدید و همچنین به روی آنها باز می کند. نوید بینش های جدید برای میلیون ها نفر دیگر که نگران این هستند که بیماریشان کجا ممکن است آنها را ببرد.”

علیرغم بسیاری از درمان های موجود برای ام اس، زیر گروهی از بیماران، حدود 5 تا 10 درصد از 2.8 میلیون نفر مبتلا به ام اس در سراسر جهان، در سنین نسبتاً جوانی دچار ناتوانی سریع و پیشرونده و در نهایت شدید خواهند شد.

از دست دادن ماده خاکستری بیشتر

به طور گسترده پذیرفته شده است که ام اس با تشکیل ضایعات ماده سفید مغز مشخص می شود. با این حال، در این مطالعه، شرکت‌کنندگان با ناتوانی شدید ام‌اس، از دست دادن ماده خاکستری بیشتری را در قشر و تالاموس در مقایسه با «دوقلوها» با ناتوانی کمتر نشان دادند. با کمال تعجب، از دست دادن حجم کل مغز در بین هر دو گروه قابل مقایسه بود.

در حالی که بار ضایعه در هر دو گروه تفاوت مادی نداشت، این مطالعه تمایزات مهم دیگری را بین گروه‌ها در اسکن مغز و تست‌های شناختی نشان داد. افراد مبتلا به شدت در اتصال ساختاری تالاموس کارایی پایین تری داشتند، به این معنی که آنها اتصال ساختاری کمتری را در شبکه های مغزی مرتبط نسبت به همتایان کم معلول خود نشان دادند.

این مطالعه همچنین به این نتیجه رسید که اعضای گروهی که به شدت آسیب دیده بودند، آتروفی بارزتری در بصل النخاع – ارتباط بین ساقه مغز و نخاع – را نشان دادند که زیودینوف گفت، در این مطالعه به عنوان نماینده ای برای آتروفی نخاع عمل می کند.

وی گفت: این یافته ها حاکی از آن است که بیماران ام اس با ناتوانی شدید از آتروفی نخاع، یک وضعیت برگشت ناپذیر انحطاط یا از دست دادن ماده نخاع رنج می برند.

گروهی که به شدت ناتوان بودند نیز از دست دادن نورون های پیشرفته تری را نشان دادند. این توسط دانشمندان همکار در دانشگاه بازل، سوئیس به رهبری ینس کوهل، MD، Ph.D.، پروفسور نورولوژی، که از تکنیک های خاص مبتنی بر خون برای مطالعه میزان آسیب آکسون استفاده کردند، فاش شد.

رویکرد بیمار محور

ایده مقایسه دو گروه از بیماران ام اس که بر اساس شدت ناتوانی آنها متمایز شده بودند، با لری مونتانی، رئیس شورای مشورتی BNAC، که خواهرش، مری جو، ساکن خانه بوستون بود، آغاز شد. او از زیوادینوف و اعضای تیم تحقیقاتی اش خواست تا به بوستون سفر کنند و با ساکنان ملاقات کنند.

مونتانی به یاد می آورد: «به محض اینکه دکتر زیوادینوف و تیمش با ساکنان خانه بوستون ملاقات کردند، می توانید چرخش چرخ ها را ببینید. “تمرکز دکتر زیوادینوف بر بیمار چیزی است که این امر را ممکن کرد. رویکرد بیمار محور او منجر به تحقیقاتی می شود که بسیار مرتبط، تایید شده و با فوریت برای یافتن پاسخ هایی که امیدوار کننده هستند دنبال می شود. مطالعه CASA-MS زمینه جدیدی را در همه موارد ایجاد می کند. این راه‌ها برای افرادی مانند خواهر من است که ذهن‌های پر جنب و جوش و قلب‌های مهربانشان در بدنی به شدت ناتوان به دام افتاده است.»

به گفته محقق ارشد، رالف اچ. بندیکت، دکترا، استاد نورولوژی در دانشکده جاکوبز و یکی از همکاران این مطالعه، CASA-MS به ارزش فرضیه‌های جدید و تحقیقات متمرکز بر درک بهتر افراد مبتلا به این بیماری اشاره می‌کند. ناتوانی شدید ام اس

بندیکت می‌گوید: «آزمایش‌های بالینی که پیشرفت بیماری را بررسی می‌کنند احتمالاً از این معاینه غیرمعمول این جمعیت که به ندرت مورد مطالعه قرار گرفته‌اند به دست می‌آیند. چیزهای بیشتری برای یادگیری وجود دارد، و من نمی توانم جامعه شایسته تر از شرکت کنندگان آماده و مشتاق مطالعه را تصور کنم.

Bianca Weinstock-Guttman، MD، استاد برجسته SUNY در بخش نورولوژی در مدرسه Jacobs و محقق ارشد، خاطرنشان کرد که این مطالعه به شدت فرصت‌های قابل توجهی را برای اسکن MRI پیچیده‌تر پیشنهاد می‌کند.

او گفت: «این مطالعه نشان داد که اسکن جدید 7T و PET – تکنیک‌هایی که به طور خاص برای این جمعیت بیماران دارای ناتوانی شدید به کار گرفته شده‌اند – ممکن است درک بهتری از پاتوفیزیولوژی ام‌اس شدید ارائه دهد.

کریستین ریلی، مدیر اجرایی Boston Home گفت: “برای اکثر این داوطلبان باورنکردنی، شرکت در این مطالعه به تلاش و شکیبایی فوق العاده ای نیاز داشت، اما آنها هرگز تردید نکردند. چیزی که ما بسیار تاثیرگذار و آشکار یافتیم این بود که بسیاری از شرکت کنندگان از هر گروه می خواستند. بسیار برای ملاقات با “دوقلو” خود – فردی از گروه دیگر با همان سن، جنس و مدت بیماری – که تجربه ام اس بسیار متفاوت است.