تحقیقات نشان می دهد که بیماران افسرده کمتر داروهای قلبی خود را مصرف می کنند

بر اساس تحقیقاتی که امروز در ACNAP 2023، کنگره علمی انجمن قلب و عروق اروپا (ESC) ارائه شد، بیمارانی که هنگام کاشت دستگاه قلبی احساس ضعف می کنند، احتمال بیشتری دارد که داروهای قلبی خود را نسبت به بیمارانی که افسردگی ندارند، متوقف کنند.

نویسنده مطالعه آقای اوله اسکوف، روانشناس و دکتری. دانشجوی روانشناسی قلب در دانشگاه جنوب دانمارک، اودنسه، دانمارک گفت: “داروها به کنترل علائم کمک می کنند و از مشکلات قلبی بیشتر جلوگیری می کنند، بنابراین رعایت آنها مهم است. بیماران مبتلا به دفیبریلاتور کاردیوورتر قابل کاشت (ICD) که احساس افسردگی یا مضطرب می کنند باید تشویق شوند. نگرانی‌ها، افکار و احساسات خود را بیان کنند و با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی تماس بگیرید که می‌تواند آنها را از نظر پریشانی غربالگری کند تا بهترین روش اقدام را بررسی کند. این می‌تواند ارجاع به یک روانشناس یا اقدامات دیگر باشد.

کاشت ICD برای افرادی که در معرض خطر بالای آریتمی تهدید کننده زندگی هستند و برای کسانی که ایست قلبی ناگهانی داشته اند توصیه می شود. تخمین زده می شود که تقریباً از هر پنج بیمار مبتلا به ICD یک نفر تحت تأثیر افسردگی یا اضطراب است. هر دو موضوع سلامت روان با افزایش خطر مرگ در افراد مبتلا به ICD مرتبط است.

بیشتر بیماران مبتلا به ICD برای مدیریت بیماری قلبی خود دارو تجویز می کنند. عدم مصرف داروهای قلبی خطر عوارض و مرگ را افزایش می دهد و شناسایی بیمارانی که احتمال قطع مصرف داروی خود را دارند بسیار مهم است تا اقدامات حمایتی آغاز شود.

این مطالعه بررسی کرد که آیا اضطراب و افسردگی در زمان کاشت ICD با پایبندی به دارو یک سال پس از دریافت دستگاه مرتبط است یا خیر. این مطالعه یک تجزیه و تحلیل ثانویه از کارآزمایی تصادفی کنترل شده ACQUIRE-ICD از یک مداخله سلامت الکترونیک بود که بیماران را از هر شش مرکز کاشت در دانمارک ثبت نام کرد. از 478 بیمار در کارآزمایی با ICD یا ICD با درمان همگام سازی مجدد قلبی (CRT-D)، 433 (91٪) حداقل یک داروی قلب را هنگام کاشت دستگاه خود مصرف می کردند.

اینها شامل بتا بلوکرها، مهارکننده‌های ACE، استاتین‌ها و دیورتیک‌ها بود. از 433 بیمار، 322 بیمار (74٪) ارزیابی های پایبندی به دارو را در هر دو مرحله اولیه (کاشت) و 12 ماه پس از کاشت تکمیل کردند و در آنالیزهای فعلی گنجانده شدند.

پایبندی به دارو با استفاده از مقیاس پایبندی دارویی موریسکی (MMAS) با نمرات 0 تا 8 با خود گزارشی اندازه‌گیری شد. پایبندی کم، متوسط ​​و بالا به‌عنوان نمرات زیر 6، 6 تا افسردگی و اضطراب در ابتدا با بیمار ارزیابی شد. پرسشنامه سلامت 9 (PHQ-9؛ نمرات 0-27) و مقیاس اختلال اضطراب فراگیر (GAD-7؛ نمرات 0-21) با نمرات بالاتر نشان دهنده علائم بیشتر است. هر دو به عنوان اقدامات مستمر مورد استفاده قرار گرفتند و بیماران به عنوان افسرده/غیر افسرده یا مضطرب/غیر مضطرب طبقه بندی نشدند.

میانگین سنی شرکت کنندگان 60 سال و 84 درصد مرد بودند. پایبندی دارو به طور کلی در ابتدا متوسط ​​تا زیاد بود (6.8٪ پایبندی کم، 40.1٪ پایبندی متوسط، 53.1٪ پایبندی بالا؛ میانگین امتیاز MMAS 7.31) و در 12 ماه (8.1٪ پایبندی کم، 37.3٪ پایبندی متوسط، 54.6٪ پایبندی بالا؛ 54.6٪ پایبندی بالا). میانگین امتیاز MMAS 7.33).

محققان ارتباط بین نمرات سلامت روان و پایبندی به دارو را پس از تنظیم امتیاز اولیه MMAS، جنس، گروه مداخله کارآزمایی، شدت نارسایی قلبی و مرکز کاشت تجزیه و تحلیل کردند. نمرات افسردگی در ابتدا با پایبندی به دارو در 12 ماه ارتباط منفی داشت (02/0=p). ارتباط با اضطراب از نظر آماری معنی دار نبود.

آقای اسکوف گفت: “بیمارانی که در زمان کاشت ICD دارای سطوح بالاتری از علائم افسردگی بودند، احتمال کمتری داشت که داروهای قلبی خود را یک سال بعد مصرف کنند. اثر افسردگی از نظر آماری معنی‌دار اما کم بود، که با توجه به پیچیدگی و پیچیدگی‌ها جای تعجب ندارد. عوامل متعددی در پایبندی به دارو نقش دارند.”

وی در پایان گفت: “این نتایج اهمیت در نظر گرفتن وضعیت روانی افراد دریافت کننده ICD را نشان می دهد. کسانی که علائم افسردگی در زمان کاشت دارند ممکن است در معرض خطر قطع داروهای قلبی خود باشند، حتی اگر در ابتدا آنها را مصرف کنند، و ممکن است نیاز به حمایت بیشتری دارد.”