تصویربرداری سه بعدی حین عمل می تواند دقت قرار دادن پیچ ساقه را در جراحی ستون فقرات بهبود بخشد

مطالعه ای در بیمارستان جراحی ویژه (HSS) نشان داد که تصویربرداری سه بعدی (3D) حین عمل نسبت به رادیوگرافی دو بعدی در تأیید صحت قرار دادن پیچ پدیکول در حین جراحی ستون فقرات برتری دارد. این تحقیق امروز در نشست سالانه آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا (AAOS) در لاس وگاس ارائه شد.

بسیاری از جراحی‌های ستون فقرات برای تثبیت ستون فقرات نیاز به استفاده از ایمپلنت‌هایی به نام پیچ پدیکل دارند. موقعیت دقیق این پیچ ها برای یک نتیجه موفقیت آمیز حیاتی است.

“رادیوگرافی دو بعدی دوسطحی [BPR] برای سالها استاندارد طلایی برای تایید قرار دادن پیچ پدیکول در جراحی فیوژن ستون فقرات بوده است. با این حال، زمانی که از BPR استفاده می شود، این پتانسیل وجود دارد که یک تصویر دو بعدی به تنهایی به درستی جایگذاری موفقیت آمیز یک پیچ را نشان ندهد. سیستم‌های جایگزین و سه بعدی تصویربرداری حین عمل اکنون در دسترس هستند که تجسم بهتری را ارائه می‌دهند.

دکتر Lebl و همکارانش تصمیم گرفتند تا دقت BPR را در مقابل تصویربرداری سه بعدی در هنگام ارزیابی قرار دادن پیچ ساقه حین عمل مقایسه کنند. دکتر لبل خاطرنشان کرد: “مطالعه ما اولین مطالعه ای است که تفاوت های رادیوگرافی دوسطحی حین عمل و تصویربرداری سه بعدی را برای دقت پیچ ساقه در موارد قفسه سینه و کمر با استفاده از فناوری رباتیک مقایسه می کند.”

محققان داده‌های 103 بیمار را که از سال 2019 تا 2022 توسط یک جراح تحت فیوژن ستون فقرات قرار گرفته بودند، تجزیه و تحلیل کردند. قرار دادن پیچ پدیکول با BPR حین عمل و تصویربرداری سه بعدی در هر مورد ارزیابی شد.

Fedan Avrumova، BS، هماهنگ‌کننده تحقیقات بالینی HSS که این مطالعه را در جلسه AAOS ارائه کرد، توضیح داد: «سی‌تی اسکن‌های گرفته‌شده پس از جراحی با یافته‌های BPR حین عمل و تصویربرداری سه‌بعدی برای تشخیص قرائت‌های مثبت یا منفی کاذب مقایسه شد.

“یافته های مثبت کاذب مواردی هستند که تصویربرداری BPR نشان می دهد که پیچ در موقعیت قابل قبولی قرار ندارد، در حالی که در واقع یک تصویر سه بعدی پیشرفته تر (اسکن سه بعدی حین عمل یا سی تی اسکن بعد از عمل) نشان می دهد که پیچ در موقعیت قابل قبولی قرار دارد. برعکس، یک تصویر غلط است. نمونه منفی زمانی بود که یک تصویر BPR باعث می‌شد فرد باور کند یا به نظر برسد که پیچ در موقعیت قابل قبولی قرار دارد، در حالی که در واقع یک تصویر سه بعدی پیشرفته‌تر یا سی تی اسکن پس از عمل نشان می‌دهد که در واقع قابل قبول نیست.

تصویربرداری CT پس از عمل، تعداد قابل توجهی از بیماران را از نظر بالینی نشان داد که قرائت قرار دادن پیچ در BPR منفی و مثبت کاذب داشتند. Avrumova افزود، با این حال، موقعیت پیچ نشان داده شده در تصویربرداری سه بعدی حین عمل بسیار دقیق تر است.

“بر اساس مطالعه ما، تصویربرداری BPR ممکن است باعث شود که فرد فکر کند یک پیچ قابل قبول است در حالی که در واقع اینطور نیست، و همچنین ممکن است بسیاری از پیچ ها را که در واقع قابل قبول نیستند از دست بدهند. در مطالعه ما، تقریباً یک درصد موارد بود که این مورد قابل قبول است. با این حال، برای جراحان و مراکزی که صدها و هزاران پیچ در سال کاشت می کنند، این امر تأثیر بالینی قابل توجهی برای بسیاری از افراد خواهد داشت.

حتی یک پیچ نادرست می‌تواند تاثیر قابل‌توجهی برای بیمار، جراح و سیستم بیمارستانی داشته باشد. بنابراین، بر اساس این یافته‌ها، ما پیشنهاد می‌کنیم که برای تایید حین عمل موقعیت پیچ، تصویربرداری سه بعدی ممکن است به زودی استاندارد جدیدی از مراقبت باشد.