تفاوت بین “پروران” و “دوش” آشکار شد

یک تعریف علمی برای تعیین اینکه آیا نعوظ مرد را می توان “رشد کننده” یا “دوش” در نظر گرفت توسط محققان ارائه شده است.

این یافته ها امروز در کنگره انجمن اروپایی اورولوژی (EAU) در میلان ارائه شده است.

متخصصان ارولوژی مستقر در سه بیمارستان و یک کلینیک در مادرید اسکن اولتراسوند را روی 225 مرد در هر دو حالت شل و سپس نعوظ انجام دادند.

محققان به سرپرستی دکتر مانوئل آلونسو-ایسا، متخصص اورولوژی در بیمارستان دانشگاهی HM Puerta del Sur در مادرید، اسپانیا، امیدوار بودند که عواملی را در میان مردان بیابند که پیش‌بینی کنند اگر در یکی از این دسته‌ها قرار می‌گیرند، می‌توانستند. برای کمک به تصمیم گیری جراحی استفاده می شود.

او گفت: «این مهم است که بتوانیم پیش‌بینی کنیم که آیا یک بیمار پرورش دهنده است یا دوش می‌گیرد، زیرا وقتی آنها را می‌بینیم معمولاً در حالت شل هستند. “اگر آنها هنگام نعوظ رشد زیادی داشته باشند، ممکن است به این معنی باشد که در مقایسه با افرادی که رشد زیادی ندارند، به روش جراحی متفاوتی نیاز دارند.”

هنگامی که آنها داده ها را بررسی کردند، میزان رشد آلت تناسلی مردان از یک الگوی پیروی می کرد – یک منحنی توزیع استاندارد – که به آنها اجازه می داد پارامترهایی را برای هر دسته تعیین کنند.

آنها دریافتند که مردانی که اندازه آلت تناسلی آنها در مقایسه با حالت سست بیش از 56 درصد افزایش می‌یابد، می‌توانند «رشدکننده» در نظر گرفته شوند. کسانی که کمتر از 31 درصد افزایش سایز داشتند «دوش» بودند.

با این حال، اکثر مردان در این مطالعه در یک “منطقه خاکستری” بین این دو دسته قرار گرفتند. فقط 24 درصد از مردان پرورش دهنده بودند در حالی که 25 درصد به عنوان دوش طبقه بندی شدند.

متأسفانه، محققان، که شامل اورولوژیست‌های بیمارستان‌های HM و کلینیک ROC در مادرید بودند، هیچ ارتباطی بین سن، وزن، وضعیت سیگار کشیدن یا سایر بیماری‌های همراه و رشد آلت تناسلی پیدا نکردند. با این حال، مردانی که دوش می‌گرفتند، در هنگام شل شدن آلت تناسلی طولانی‌تری نسبت به تولیدکنندگان داشتند – به طور متوسط ​​11.3 سانتی‌متر در مقایسه با 8.8 سانتی‌متر.

آنها همچنین دریافتند که اندازه بافت فیبری معروف به tunica albuginea که بافت نعوظ اسفنجی داخل آلت تناسلی را احاطه کرده است، میزان رشد آلت تناسلی مرد را پیش بینی نمی کند. اما آنها متوجه شدند که در مردانی که در حال رشد بودند، تونیکا آلبوژینه نازک تر از مردانی که دوش می گرفتند، شد.

دکتر آلونسو-ایسا گفت: “این امر منطقی است زیرا بافت بیشتر کشیده می شود.” بنابراین ممکن است این بافت در مردانی که در حال رشد هستند دارای الیاف الاستیک بیشتری نسبت به افرادی باشد که دوش می گیرند. اما برای اثبات این فرضیه باید تحقیقات بیشتری انجام دهیم.

او گفت که ممکن است عوامل دیگری نیز وجود داشته باشد که آنها به آنها توجه نکرده اند و نقشی داشته باشند.

دکتر آلونسو-ایسا گفت: «در این میان ما آنچه را که «رشدکننده» یا «دوش» است به روشی علمی تعریف کرده‌ایم که برای آینده مهم خواهد بود.

پروفسور مارتن آلبرسن، متخصص اورولوژی در دانشگاه لوون بلژیک، به نمایندگی از انجمن اروپایی اورولوژی، اظهار داشت: اگرچه ممکن است دوش گرفتن یا پرورش دهنده بودن هیچ عواقب پزشکی نداشته باشد، اما این چیزی است که اغلب بر ذهن ها سنگینی می کند. از بیماران

وی گفت: “این یک منطقه نگرانی مکرر برای بیماران ما است و تاکید باید بر عادی سازی طول پایه و نعوظ برای همه باشد.”