ساختار غیر طبیعی مغز در کودکان مبتلا به مشکلات زبانی رشدی شناسایی شده است

به گفته عصب شناسان مرکز پزشکی دانشگاه جورج تاون، یک تجزیه و تحلیل دقیق از مطالعات متعدد نتیجه می گیرد که بخشی از مغز که به طور سنتی با حرکت مرتبط است، در کودکان مبتلا به اختلالات زبانی رشدی غیر طبیعی است. این کشف پتانسیل بهبود تشخیص و درمان مشکلات زبان را دارد.

محققان ناهنجاری های مغزی در اختلال زبان رشدی را بررسی کردند. این وضعیت که بر رشد جنبه های مختلف زبان تأثیر می گذارد، تقریباً به اندازه اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) و نارساخوانی رایج است و از اوتیسم شایع تر است. دانشمندان دریافتند که ناهنجاری ها به طور خاص در نئوستریتوم قدامی در گانگلیون قاعده ای رخ می دهد، ساختاری که در اعماق مغز یافت می شود.

آنها یافته های خود را در طبیعت رفتار انسان در 15 مارس

برای درک بهتر چرایی بروز اختلالات زبانی، محققان نتایج 22 مقاله را که ساختارهای مغزی در افراد مبتلا به این اختلال را بررسی می‌کرد، تجزیه و تحلیل کردند و سپس از یک روش محاسباتی جدید برای شناسایی الگوهای رایج ناهنجاری‌ها در سراسر مطالعات استفاده کردند. آنها مشخص کردند که نئوستریتوم قدامی در 100 درصد مطالعاتی که ساختار را بررسی کردند، غیرطبیعی بود، با ناهنجاری های کمتری در سایر قسمت های مغز.

مایکل تی اولمن، نویسنده اصلی این مطالعه، دکترا، استاد علوم اعصاب و کارگردان، می‌گوید: «امیدواریم که با شناسایی پایه‌های عصبی مشکلات زبانی رشد، به افزایش آگاهی از یک اختلال عمده، اما نسبتاً ناشناخته کمک کنیم. آزمایشگاه مغز و زبان در مرکز پزشکی دانشگاه جورج تاون. با این حال، ما هشدار می‌دهیم که تحقیقات بیشتر برای درک اینکه دقیقا چگونه نئوستریتوم قدامی ممکن است منجر به مشکلات زبانی شود، ضروری است.

اولمن می‌گوید این یافته‌ها بر سودمندی بالقوه داروهایی تأکید می‌کند که به بهبود اختلالات حرکتی ناشی از اختلال عملکرد گانگلیون‌های پایه، مانند داروهایی که روی گیرنده‌های دوپامین اثر می‌کنند، می‌گویند. مداخلاتی که جبران خسارت توسط ساختارهای دست نخورده مغز را تشویق می کنند نیز ممکن است مفید باشند. علاوه بر این، ناهنجاری‌های عقده‌های قاعده‌ای به طور بالقوه می‌توانند به عنوان نشانگرهای زیستی اولیه افزایش احتمال مشکلات زبانی رشدی عمل کنند. چنین علائم هشدار دهنده اولیه می تواند باعث ایجاد روش های تشخیصی بیشتر شود که به طور بالقوه منجر به درمان زودهنگام می شود.

اولمان در پایان می‌گوید: «تداوم تلاش‌های تحقیقاتی برای درک بیشتر نوروبیولوژی اختلال زبان رشد، به‌ویژه نقش عقده‌های پایه، می‌تواند به بسیاری از کودکانی که تحت تأثیر این مشکلات هستند، کمک کند».