مطالعه نشان می‌دهد که التهاب باقی‌مانده پس از درمان با استاتین به شدت حوادث قلبی عروقی، مرگ را پیش‌بینی می‌کند

شواهد جدیدی که امروز از مطالعه 31245 بیمار که قبلاً درمان با استاتین را دریافت می کردند منتشر شد، نشان می دهد که التهاب ممکن است پیش بینی کننده قوی تری برای خطر حوادث قلبی عروقی آینده – مانند حمله قلبی و سکته مغزی – نسبت به کلسترول “بد” باشد.

به گفته نویسنده مسئول این مطالعه، دکتر پل رایدکر، متخصص قلب و عروق در بیمارستان بریگهام و زنان، یکی از اعضای موسس Mass General Brigham، درمان‌هایی که التهاب عروقی را به شدت کاهش می‌دهند، باید در تمرین روزانه گنجانده شوند تا پزشکان نتایج را به حداکثر برسانند. سیستم مراقبت های بهداشتی ریدکر این یافته ها را در نشست کالج آمریکایی قلب و عروق در نیواورلئان ارائه کرد. نتایج به طور همزمان در لانست.

ریدکر گفت: «داده‌های جدید باید زنگ خطری برای متخصصان قلب پیشگیری و بیمارانشان باشد.» تقریباً همه بیماران مبتلا به بیماری آترواسکلروتیک یا در معرض خطر ابتلا به بیماری آترواسکلروتیک، به طور مناسب با استاتین درمانی تهاجمی درمان می‌شوند. با این حال، در مطالعه ما روی بیمارانی که قبلاً استاتین مصرف می‌کردند، hsCRP – معیاری برای ریسک التهابی باقی‌مانده – تعیین‌کننده قوی‌تری برای داشتن قلب آینده بود. حمله یا مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی نسبت به کلسترول LDL – معیاری برای خطر کلسترول باقیمانده است. داده ها نشان می دهد که برای غلبه بر بیماری قلبی، ما باید هم کلسترول و هم التهاب را کاهش دهیم، نه فقط کلسترول را به تنهایی.

هنگامی که بیمار تحت درمان با استاتین است، متخصصان قلب معمولاً دو وضعیت را توصیف می کنند: “خطر کلسترول باقیمانده” که می تواند با درمان اضافی کاهش دهنده چربی کاهش یابد و “خطر التهابی باقیمانده” که می تواند با داروهای خاصی که بر عروق تاثیر می گذارند بیشتر کاهش یابد. التهاب اینکه آیا پزشکان باید روی کاهش بیشتر کلسترول یا التهاب تمرکز کنند، نامشخص و بحث برانگیز بوده است.

ریدکر و همکارانش داده‌های سه کارآزمایی بالینی اخیراً انجام شده (PROMINENT، REDUCE-IT و STRENGTH) را روی بیماران مبتلا به بیماری آترواسکلروز یا در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری آترواسکلروتیک بررسی کردند تا اهمیت نسبی «خطر التهابی باقی‌مانده» را در مقایسه با «خطر کلسترول باقی‌مانده» در میان بیماران درک کنند. بیماران معاصر تحت درمان با استاتین

همه بیماران مراقبت‌های پزشکی تهاجمی از جمله استاتین‌ها را که معمولاً با دوزهای بالا هدایت می‌شد، دریافت می‌کردند. اما نرخ رویدادهای قلبی عروقی در هر سه کارآزمایی به 10 درصد در پنج سال نزدیک شد. در هر سه کارآزمایی، سطوح خونی پروتئین واکنش‌گر C با حساسیت بالا (hs-CRP، معیاری از التهاب عروقی) به طور قابل‌توجهی با حوادث نامطلوب قلبی عروقی (MACE)، مرگ‌ومیر قلبی عروقی و مرگ و میر ناشی از همه علل مرتبط بود.

علاوه بر این، محققان گزارش می‌دهند که hs-CRP نسبت به کلسترول LDL یک پیش‌بینی‌کننده قوی‌تر برای خطرات قلبی عروقی در آینده است. به عنوان مثال، در میان بیمارانی که قبلاً تحت درمان تهاجمی قرار گرفته بودند، از استاتین‌هایی با شدت بالاتر استفاده می‌کردند، خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی و مرگ و میر ناشی از هر علتی در میان افرادی که بالاترین سطح CRP را داشتند بیش از دو برابر بیشتر از آنهایی بود که بالاترین سطح کلسترول را داشتند. از نظر آماری بسیار معنی دار بودند.

به گفته نویسندگان، داده ها پیامدهای فوری برای مراقبت از بیمار امروز و تحقیقات آینده دارند.

ریدکر گفت: “شکی نیست که پایین تر برای کلسترول LDL بهتر است و ما باید هر زمان که ممکن است کلسترول را به شدت کاهش دهیم. اما اگر متخصصان قلب بخواهند بیماری های قلبی عروقی را از بین ببرند، واضح است که باید التهاب را نیز هدف قرار دهند.”

مهار التهاب در چندین کارآزمایی بالینی برای کاهش خطر قلبی عروقی یافت شده است، اما جذب درمان ضد التهابی در تمرین روزانه محدود شده است. این امر به ویژه در مورد کلشی سین، یک درمان ضد التهابی ارزان که نرخ رویدادهای قلبی عروقی را در دو کارآزمایی تصادفی‌سازی شده کاهش می‌دهد، با سودی حداقل به اندازه داروهای بسیار گران‌تر کاهش دهنده کلسترول، صادق است. ریدکر به اهمیت وزن گیری فواید بالقوه عوامل ضد التهابی، علاوه بر درمان با استاتین و اصلاح شیوه زندگی، برای کاهش خطر قلبی عروقی اشاره می کند.

ریدکر می گوید: «علاوه بر استاتین ها و در نظر گرفتن عوامل ضدالتهابی، پزشکان نباید رژیم غذایی، ورزش و ترک سیگار را فراموش کنند که همگی باعث کاهش التهاب عروقی و نجات جان انسان ها می شود».