تجزیه و تحلیل داده های جدید از مدل overdrive لذت در موش های ناشی از رژیم غذایی پرچرب پشتیبانی می کند

رژیم غذایی پرچرب باعث چاقی موش های نر می شود. با این حال، مکانیسم اساسی بحث برانگیز است. بر اساس یک مطالعه جدید، پس از ارزیابی سه ایده متضاد، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که مدل overdrive لذت‌بخش بهترین تناسب را ارائه می‌دهد.

این مطالعه با عنوان “مدل هدونیک اوردرایو به بهترین وجه چاقی ناشی از رژیم غذایی پرچرب را در موش های C57BL/6 توضیح می دهد” در مجله منتشر شده است. چاقی.

“کار ما راهنمایی هایی را در مورد اینکه چرا ترکیبات درشت مغذی پرچرب/پر کربوهیدرات باعث تحریک مصرف بیش از حد می شود، ارائه می دهد. این مطالعه روی موش ها انجام شده است، بنابراین ما باید در مورد برون یابی به انسان محتاط باشیم. با این حال، اگر این اثر در انسان تکرار شود، از مصرف درشت مغذی اجتناب شود. جان آر اسپیکمن، مدیر آزمایشگاه سلامت متابولیک شنژن، مرکز متابولیسم انرژی و تولید مثل، موسسه فناوری پیشرفته شنژن، آکادمی علوم چین، گفت: ترکیب‌هایی که ما را به پرخوری تحریک می‌کنند، استراتژی خوبی برای جلوگیری از چاقی هستند. شنژن، چین Speakman نویسنده مسئول این مطالعه است.

کارشناسان توضیح می‌دهند که وقتی با رژیم غذایی حاوی بیش از 40 درصد چربی توسط کالری تغذیه می‌شوند، نرهای بسیاری از گونه‌های موش مقادیر زیادی چربی بدن ذخیره می‌کنند. با این حال، اثرات در زنان کمتر است. مکانیسم اساسی ایجاد اثر چاقی در مردان به خوبی درک نشده است زیرا مطالعات اندازه گیری های مکرر را به اندازه کافی انجام نداده اند یا از طیف کافی از رژیم های غذایی مختلف برای آزمایش بین ایده های جایگزین استفاده نکرده اند.

در مطالعه حاضر، محققان پاسخ 240 موش نر 12 هفته‌ای C57BL/6 را در مقابل 3 الگوی پیش‌بینی‌شده توسط مدل‌های بیش از حد لذت‌گرا، علیت معکوس و مدل‌های مصرف بیش از حد غیرفعال ارزیابی کردند. یک دوره ابتدایی 7 روزه انجام شد و به همه موش‌ها رژیم غذایی کم‌چرب استاندارد داد که حاوی 10 درصد چربی، 20 درصد پروتئین و 70 درصد کربوهیدرات انرژی بود. سپس موش ها به مدت 30 روز در معرض 12 رژیم غذایی مختلف قرار گرفتند که از نظر محتوای چربی، پروتئین و کربوهیدرات متفاوت بود. تمام رژیم های غذایی مورد تجزیه و تحلیل بیش از 40 درصد چربی بر اساس کالری داشتند.

وزن بدن و غذای دریافتی روزانه در طول دوره پایه و پس از تغییر به رژیم غذایی آزمایشی به مدت 30 روز اندازه گیری شد. دریافت غذا از وزن غذایی که هر روز از قیف غذا گم می شد اندازه گیری شد. موش ها گهگاه گلوله های غذا را از طریق میله های قیف می کشیدند یا غذای خود را آسیاب می کردند. بنابراین، جستجوی کامل قفس انجام شد تا قبل از وزن کردن، غذای نخورده به قیف برگردانده شود.

نتایج نشان داد که مدل overdrive لذت‌گرا بهترین برازش را برای تحلیل داده‌ها ارائه می‌کند. مدل‌های علیت معکوس و مصرف بیش از حد غیرفعال به خوبی پشتیبانی نشدند. پس از قرار گرفتن در معرض رژیم های غذایی، انرژی دریافتی ابتدا افزایش یافت و وزن بدن بعداً افزایش یافت. سپس مصرف کاهش یافت. اوج دریافت انرژی به هر دو پروتئین و کربوهیدرات رژیم وابسته بود، اما نه به چربی و چگالی انرژی رژیم غذایی، در حالی که میزان کاهش دریافت فقط به پروتئین رژیم غذایی مربوط بود.

در رژیم‌های پرچرب، وزن غذای مصرفی کاهش یافت، اما علیرغم این کاهش متوسط ​​14.4 گرمی در مصرف غذا، موش‌ها به طور متوسط ​​357 کیلوژول انرژی بیشتری نسبت به شروع مصرف مصرف کردند. این واقعیت که آنها در این شرایط وزن اضافه کردند، رد مستقیم مدل تعادل توده چاقی است.

این مطالعه با استفاده از رژیم‌های غذایی تعریف‌شده متعدد با ترکیب درشت مغذی‌های متفاوت و به دنبال مدل‌سازی آماری الگوهای مصرف غذا در موش‌های نر طی یک دوره 30 روزه، این ایده را تقویت می‌کند که خوش‌مزه بودن رژیم، و نه محتوای انرژی، مصرف بیش از حد را فراتر از نیازهای کالری واقعی می‌آورد. نویسندگان اذعان می‌کنند، این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که تجزیه و تحلیل الگوهای مصرف غذا به روش‌های مدل‌سازی آماری حتی پیچیده‌تری برای درک بهتر نقش هر یک از درشت مغذی‌ها در شروع و توقف غذا خوردن نیاز دارد.» پروفسور کاترین ام. ، از دانشگاه مینه سوتا. کوتز با تحقیق مرتبط نبود.

نویسندگان این مطالعه خاطرنشان کردند که این که چرا موش‌های ماده C57BL/6 در مواجهه با رژیم‌های غذایی پرچرب، میزان واکنش یکسانی نسبت به مصرف بیش از حد از خود نشان نمی‌دهند، همچنان یک راز باقی مانده است و افزودند که این یک منطقه سودآور برای تحقیقات بیشتر خواهد بود.