مطالعه نشان می دهد که افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی کمتر احتمال دارد در پایان زندگی مراقبت های تسکینی دریافت کنند

در مقایسه با افراد بدون اختلال مصرف مواد افیونی، افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی کمتر احتمال دارد که مراقبت های تسکینی را در کلینیک ها و خانه های خود دریافت کنند و در سنین پایین تر به دلایلی غیر از مصرف مواد افیونی جان خود را از دست دادند. مجله انجمن پزشکی کانادا.

دکتر جنی لاو، نویسنده، مدیر پزشکی این مرکز می گوید: “اکثر گفتگوها در مورد بحران مواد افیونی بر تعداد بالای مرگ و میر ناشی از سمیت مواد افیونی متمرکز است. واقعیت تاسف بار این است که افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی به دلایل دیگر نیز در جوانی می میرند.” مرکز مراقبت تسکینی هارولد و شرلی لدرمن در مرکز سرطان پرنسس مارگارت، شبکه بهداشت دانشگاه، تورنتو، انتاریو.

“اگر ما بتوانیم درک خود را از این جمعیت و مراقبت های بهداشتی که آنها در پایان عمر دریافت می کنند بهبود بخشیم، می توانیم فرصت هایی را برای مداخله و بهبود کیفیت زندگی آنها شناسایی کنیم.”

با ادامه بحران مواد افیونی، تعداد افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی در حال افزایش است. اختلال مصرف مواد افیونی می تواند یک بیماری مزمن و محدود کننده زندگی باشد که باعث اختلال و ناراحتی قابل توجهی می شود. با افزایش سن جمعیت مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی، افراد بیشتری در پایان عمر خود به مراقبت های تسکینی نیاز خواهند داشت. این مطالعه ویژگی‌های افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی را در پایان عمر شرح می‌دهد و بررسی می‌کند که آیا مراقبت تسکینی دریافت می‌کنند یا خیر.

در این مطالعه بزرگ که شامل اطلاعاتی از ICES در مورد 679840 مرگ بود، 11200 نفر از متوفیان (1.6٪) به اختلال مصرف مواد افیونی مبتلا بودند. افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی در سنین پایین تری نسبت به افراد بدون اختلال مصرف مواد افیونی (50 سال در مقابل 78 سال) جان خود را از دست دادند و احتمال بیشتری داشت که در محله های حاشیه نشین زندگی کنند.

در مقایسه با افراد بدون اختلال مصرف مواد افیونی، افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی 16 درصد کمتر احتمال دارد که مراقبت های تسکینی دریافت کنند. این یافته به احتمال زیاد مربوط به تعداد بالای افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی است که به طور ناگهانی در اثر مسمومیت های دارویی جان خود را از دست می دهند. شایع ترین دلایلی که پزشکان مراقبت های تسکینی را برای افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی ارائه می دهند، سرطان، سیروز کبدی و سپسیس بود.

اگرچه اکثر مردم کانادا می خواهند در خانه بمیرند، افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی می توانند حمایت های اجتماعی محدود، مالی محدود و مسکن ناپایدار داشته باشند، که ممکن است منجر به چالش هایی برای دسترسی به مراقبت های تسکینی در جامعه و چالش هایی برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای ارائه این مراقبت شود. دکتر سارینا ایزنبرگ، یکی از نویسندگان، رئیس تحقیقات مراقبت تسکینی ترکیبی در موسسه تحقیقاتی برویر، و دانشمند کمکی، ICES، اتاوا، انتاریو، می گوید.

«یافته‌های ما بر اهمیت آموزش‌های ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی در مراقبت‌های تسکینی و پزشکی اعتیاد برای حمایت بهتر از بیماران مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی در نزدیکی پایان عمرشان تأکید می‌کند.»