چرا خواندن قافیه های مهد کودک و آواز خواندن برای نوزادان ممکن است به آنها در یادگیری زبان کمک کند

به گفته محققان، والدین باید در اسرع وقت با کودکان خود با استفاده از آواز خواندن، مانند قافیه های مهد کودک صحبت کنند. دلیل آن این است که نوزادان در ماه های اول زندگی خود زبان ها را از اطلاعات ریتمیک و نه اطلاعات آوایی یاد می گیرند.

اطلاعات آوایی – کوچکترین عناصر صوتی گفتار که معمولاً با حروف الفبا نشان داده می شود – توسط بسیاری از زبان شناسان به عنوان پایه و اساس زبان در نظر گرفته می شود. تصور می شود که نوزادان این عناصر صوتی کوچک را یاد می گیرند و آنها را با هم جمع می کنند تا کلمات بسازند. اما یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که اطلاعات آوایی خیلی دیر و به کندی یاد می‌گیرند تا این اتفاق بیفتد.

در عوض، گفتار موزون به نوزادان کمک می کند تا زبان را با تأکید بر مرزهای تک تک کلمات یاد بگیرند و حتی در ماه های اول زندگی موثر است.

محققان دانشگاه کمبریج و کالج ترینیتی دوبلین توانایی نوزادان در پردازش اطلاعات آوایی را در سال اول بررسی کردند.

مطالعه آنها امروز در مجله منتشر شد ارتباطات طبیعت، متوجه شد که اطلاعات آوایی تا هفت ماهگی با موفقیت رمزگذاری نشده بود و در 11 ماهگی که نوزادان شروع به گفتن اولین کلمات خود کردند هنوز پراکنده بود.

پروفسور Usha Goswami، عصب شناس دانشگاه کمبریج، گفت: “تحقیق ما نشان می دهد که صداهای تک تک گفتار تا حدود هفت ماهگی به طور قابل اعتماد پردازش نمی شوند، حتی اگر بیشتر نوزادان تا این مرحله کلمات آشنا مانند “بطری” را تشخیص دهند.” از آن زمان به بعد صداهای گفتاری فردی هنوز بسیار آهسته اضافه می شوند – خیلی آهسته که اساس زبان را تشکیل نمی دهند.

محققان الگوهای فعالیت الکتریکی مغز 50 نوزاد در چهار، هفت و یازده ماهگی را هنگام تماشای ویدئویی از یک معلم دبستان که 18 قافیه مهد کودک را برای یک نوزاد می خواند، ثبت کردند. باندهای فرکانس پایین امواج مغزی از طریق یک الگوریتم خاص تغذیه می‌شدند که اطلاعات واج‌شناختی کدگذاری شده را «خوانش» می‌کرد.

محققان دریافتند که رمزگذاری آوایی در نوزادان به تدریج در سال اول زندگی ظاهر شد و با صداهای لبی (به عنوان مثال d برای “پدر”) و صداهای بینی (مثلا m برای “مومیایی”) شروع شد و “خواندن” به تدریج بیشتر به نظر می‌رسید. مثل بزرگسالان

نویسنده اول، پروفسور جیووانی دی لیبرتو، دانشمند علوم شناختی و کامپیوتر در ترینیتی کالج دوبلین و محققی در مرکز ADAPT، گفت: “این اولین شواهدی است که ما از ارتباط فعالیت مغز با تغییرات اطلاعات آوایی در طول زمان در پاسخ به پیوسته سخن، گفتار.”

پیش از این، مطالعات بر مقایسه پاسخ‌ها به هجاهای مزخرف مانند “bif” و “bof” تکیه می‌کردند.

مطالعه حاضر بخشی از پروژه BabyRhythm به رهبری گوسوامی است که در حال بررسی چگونگی یادگیری زبان و ارتباط آن با نارساخوانی و اختلال زبان رشدی است.

گوسوامی معتقد است که این اطلاعات ریتمیک – تاکید یا تاکید بر هجاهای مختلف کلمات و بالا و پایین رفتن لحن – کلید یادگیری زبان است. یک مطالعه خواهری منتشر شده در مغز و زبانهمچنین بخشی از پروژه BabyRhythm است، نشان داده است که اطلاعات گفتار ریتمیک توسط نوزادان در دو ماهگی پردازش می‌شود – و تفاوت‌های فردی نتایج زبان بعدی را پیش‌بینی می‌کند. این آزمایش همچنین با بزرگسالانی انجام شد که ریتم و هجاهای یکسانی را برای نوزادان نشان دادند.

گوسوامی گفت: «ما معتقدیم که اطلاعات ریتم گفتار، چسب پنهانی است که توسعه یک سیستم زبانی با عملکرد خوب را پشتیبانی می‌کند. “نوزادان می توانند از اطلاعات ریتمیک مانند داربست یا اسکلت برای اضافه کردن اطلاعات آوایی به آن استفاده کنند. برای مثال، ممکن است یاد بگیرند که الگوی ریتم کلمات انگلیسی معمولا ضعیف و ضعیف است، مانند “بابا” یا “مامان”، همراه با استرس. در هجای اول. آنها می توانند از این الگوی ریتم استفاده کنند تا حدس بزنند که در هنگام گوش دادن به گفتار طبیعی، یک کلمه به کجا ختم می شود و دیگری شروع می شود.

او افزود: “والدین باید تا حد امکان برای نوزادان خود صحبت کنند و آواز بخوانند یا از گفتار کودک مانند قافیه های مهد کودک استفاده کنند زیرا در نتیجه زبان تفاوت ایجاد می کند.”

گوسوامی توضیح داد که ریتم جنبه جهانی هر زبان در سراسر جهان است. “در تمام زبانی که نوزادان در معرض آن قرار می گیرند، ساختار ضربانی قوی با هجای قوی دو بار در ثانیه وجود دارد. ما از نظر بیولوژیکی برنامه ریزی شده ایم تا هنگام صحبت با نوزادان بر این موضوع تاکید کنیم.”

گوسوامی می گوید که تلاش برای توضیح نارساخوانی و اختلال زبان رشدی از نظر مشکلات آوایی، سابقه طولانی دارد، اما شواهد جمع نمی شوند. او معتقد است که تفاوت های فردی در زبان کودکان از ریتم سرچشمه می گیرد.