آیا یک ماده شیمیایی صنعتی رایج باعث گسترش بیماری پارکینسون می شود؟

بر اساس یک مقاله تحقیقاتی جدید که توصیه می‌کند بررسی دقیق مناطقی که مدت‌ها به این ترکیب آلوده شده‌اند، یک ماده شیمیایی سرطان‌زا که به طور گسترده برای چربی‌زدایی اجزای هواپیما و ماشین‌آلات سنگین استفاده می‌شود، می‌تواند با بیماری پارکینسون مرتبط باشد.

تری کلرواتیلن یا TCE یک مایع بی رنگ است که برای از بین بردن ضایعات از موتورهای جت، پاک کردن رنگ و از بین بردن لکه های پیراهن های ریخته شده در خشکشویی استفاده می شود. چندین دهه استفاده گسترده در ایالات متحده باعث شده است که هزاران سایت توسط TCE آلوده شوند.

در مقاله ای که روز سه شنبه در مجله بیماری پارکینسوننویسندگان فرض می کنند که این آلودگی ممکن است به گسترش جهانی پارکینسون، یک اختلال عصبی که با لرزش غیرقابل کنترل و حرکت آهسته مشخص می شود، کمک کند. اگرچه نویسندگان نتوانستند یک ارتباط مستقیم را ثابت کنند، آنها به تعدادی از مطالعات دیگر اشاره کردند که نشان می‌دهد TCE ممکن است در اختلال دژنراتیو مغز نقش داشته باشد، و خواستار تحقیقات بیشتر در مورد این موضوع شدند.

دکتر ری دورسی، استاد مغز و اعصاب در دانشگاه روچستر و نویسنده اصلی، گفت: «زمانی که دکتر پارکینسون در سال 1817 در لندن این بیماری را توصیف کرد، شش فرد مبتلا به این بیماری را گزارش کرد. “دویست سال بعد، بار جهانی بیماری تخمین زده می شود که بیش از 6 میلیون نفر در سراسر جهان به این بیماری مبتلا هستند. پس چگونه می توان از 6 میلیون نفر به 6 میلیون نفر رسید؟ نرخ ها بسیار سریعتر از آنچه که پیری می تواند توضیح دهد به تنهایی در حال رشد است. عوامل محیطی. من فکر می کنم TCE و آلودگی هوا عوامل مهمی هستند.”

اگرچه قرار گرفتن طولانی مدت یا مکرر با TCE باعث سرطان کلیه می شود، اما نویسندگان مقاله استدلال می کنند که ارتباط با بیماری پارکینسون خطر ابتلا به آن را تا حد زیادی افزایش می دهد، به ویژه برای مکان های آلوده که به ساختمان های مسکونی تبدیل شده اند.

دورسی می‌گوید: «وقتی یک بیمار درمورد قرار گرفتن در معرض احتمالی به من می‌گوید، مکان او را در گوگل جستجو می‌کنم و تقریباً همیشه یک سایت آلوده پیدا می‌کنم.

این مقاله از بیش از دوجین مقاله تحقیقاتی استخراج شده است که اثرات عصبی آشکار مرتبط با قرار گرفتن در معرض TCE را مستند می کند و تعدادی از موارد پارکینسون را برجسته می کند. در استناد به ماهیت همه‌جانبه این ماده شیمیایی، این مقاله به توده‌ای از آلودگی در قسمتی از ساحل نیوپورت اشاره می‌کند که یکی از بزرگترین جوامع مسکونی کالیفرنیا است که تحت تأثیر بخارات شیمیایی ناشی از آلودگی قدیمی قرار گرفته است.

بر اساس این مقاله، TCE برای اولین بار در سال 1969 در یک مرد 59 ساله که بیش از 30 سال با این ماده شیمیایی کار می کرد، با علائم بیماری پارکینسون مرتبط شد. این تا حد زیادی با قرار گرفتن در معرض محل کار مرتبط بود، از جمله زنی که در حین تمیز کردن خانه ها با مواد شیمیایی کار می کرد و کارگران کارخانه که قطعات فلزی را چربی زدایی و تمیز می کردند. یک مطالعه در سال 2012 روی دوقلوها نشان داد که قرار گرفتن در معرض شغل یا سرگرمی با تقریباً 500٪ افزایش احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون مرتبط است.

تولید TCE در ایالات متحده در دهه 1970 به اوج خود رسید و از 600 میلیون پوند در سال فراتر رفت. معمولاً در پایگاه‌های نظامی و سایت‌های صنعتی استفاده می‌شد و در تأسیسات زباله‌های خطرناک دفع می‌شد.

به گفته آژانس حفاظت از محیط زیست، امروزه تا یک سوم منابع آب آشامیدنی در ایالات متحده ممکن است حاوی TCE باشد. اما این ماده شیمیایی کیفیت هوای داخل خانه را نیز تهدید می‌کند، زیرا می‌تواند از خاک از طریق شکاف‌های فونداسیون به خانه‌ها نفوذ کند و سپس به صورت بخار استنشاق می‌شود.

در جنوب کالیفرنیا، منطقه ای که با کمبود مسکن مواجه است، توسعه مجدد زمین های آلوده به TCE و مجموعه ای از مواد شیمیایی دیگر زنگ خطر را در میان گروه های اجتماعی به صدا درآورده است.

آزمایشگاه صحرایی سانتا سوزانا، مکانی که در آن موتورهای موشکی در تپه‌های سیمی در شهرستان ونتورا آزمایش می‌شد، زمانی دور افتاده بود. امروزه، 700000 نفر در فاصله 10 مایلی از سایت غیرفعال زندگی می کنند، جایی که خاک و آب های زیرزمینی با بیش از 300 آلاینده، از جمله TCE، آلوده هستند.

به طور مشابه، در دره جوروپا در شهرستان ریورساید، توسعه طی سال‌ها به چاله‌های اسیدی Stringfellow، یک سایت زباله خطرناک بسته که TCE را مدیریت می‌کرد، نزدیک‌تر شده است.

پنی نیومن، ساکن دره جوروپا و موسس این مرکز، گفت: “مطالعات همیشه بر روی سرطان متمرکز بوده اند. و ما همیشه گفته ایم که بیماری ها و بیماری های جانبی دیگری نیز وجود دارند که با این بیماری خود را نشان نمی دهند.” برای اقدام اجتماعی و عدالت زیست محیطی.

نیومن گفت: «این سایت در یک دره باکس بالای جامعه جدا شده بود و توسعه چندانی در آنجا صورت نگرفته بود. “اما همانطور که شهر با آزادراه ها بزرگ شد، آنها شروع به جستجوی هر ملکی می کنند که در دسترس باشد. و فقط در چند سال اخیر، مردم شروع کرده اند به این که چگونه می توانند در اطراف این سایت توسعه پیدا کنند.”

در نیوپورت بیچ در اورنج کانتی، مواد شیمیایی موجود در آب‌های زیرزمینی کم‌عمق توسط یک مرکز آزمایشی سابق برای سیستم‌های موشکی باقی مانده است.

از سال 1957 تا 1993، شرکت فورد موتور یک پردیس هوانوردی 98 هکتاری را اداره می کرد که در آن سیستم های موشکی تاکتیکی توسعه می داد. پس از تخریب این تأسیسات، سایت تحت برخی اصلاحات زیست محیطی قرار گرفت و متعاقباً به املاک مسکونی تبدیل شد. برخی از آنها شامل خانه های چند میلیون دلاری بود. با این حال، برخی از آلودگی های شیمیایی باقی ماند و با آب های زیرزمینی به مناطق اطراف مهاجرت کرد.

آب های زیرزمینی در ساحل نیوپورت برای آشامیدن استفاده نمی شود و سطح بخار TCE در آن زمان تهدیدی برای سلامت عمومی محسوب نمی شد. با این حال، در سال 2014، منطقه 9 آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده یادداشتی درباره خطرات تنفس بخارات TCE منتشر کرد. بلافاصله پس از آن، کالیفرنیا آستانه های بهداشتی خود را برای قرار گرفتن در معرض TCE تجدید نظر کرد.

از سال 2018، مشاوران استخدام شده توسط فورد، تحت نظارت هیئت کنترل کیفیت آب منطقه ای سانتا آنا، پایش بخار خاک را در منطقه اطراف سایت قبلی انجام داده اند.

شرکت فورد در بیانیه‌ای اعلام کرد: «فورد معتقد است که دسترسی به یک محیط سالم و تمیز یک حقوق اساسی بشر است، از جمله برای ساکنان ساحل نیوپورت». “از سال 1996، فورد به طور فعال با هیئت کنترل کیفیت آب منطقه ای سانتا آنا برای رسیدگی به ترکیبات آلی فرار در خاک و آب های زیرزمینی کار کرده است. ما به طور مرتب به روز رسانی ها را به جامعه ارائه کرده ایم و به این کار ادامه خواهیم داد.”

تاکنون بیش از 350 ملک مسکونی و سه ملک تجاری از هوای داخلی آنها نمونه برداری شده است. بخار حاصل از TCE و یک حلال مرتبط – تتراکلرواتیلن یا PCE – بالاتر از سطوح غربالگری در 129 خانه شناسایی شده است. دستگاه های تصفیه هوا به حدود 30 خانوار ارائه شده است که داده ها نشان می دهد که بخار در آنها رخ داده است.

در خارج از خانه ها، شبکه ای از 424 مانیتور زیرزمینی اندازه گیری بخارات را در عمق جمع آوری می کند. در برخی موارد، این کاوشگرها غلظت TCE را بیش از 100 برابر محدوده مسکونی کالیفرنیا اندازه گیری کرده اند.

در جوامع Bayridge Park و Belcourt Terrace، دو تا از جوامع با بیشترین غلظت، فورد در حال کار بر روی نصب سیستم‌هایی از لوله‌های زیرزمینی طراحی شده برای تصفیه بخارات زیرزمینی برای تقریباً یک سال است، که انتظار می‌رود سطوح TCE داخلی را به استانداردهای دولتی کاهش دهد. به جسیکا لاو، زمین شناس مهندسی با هیئت آب.

دورسی که در نیوپورت بیچ بزرگ شده است، می گوید: «این یکی از ثروتمندترین بخش های کل ایالات متحده است. “اگر این اتفاق در یک منطقه غنی از منابع رخ می دهد، به آنچه در یک منطقه فقیر از منابع رخ می دهد فکر کنید.”

حامیان محیط زیست می گویند قرار گرفتن در معرض TCE قابل اجتناب است. نیویورک و مینه‌سوتا استفاده از آن را ممنوع کرده‌اند، و در اوایل سال جاری، EPA ایالات متحده تشخیص داد که TCE “خطر غیرمنطقی آسیب به سلامت انسان” را ارائه می‌کند، نامی که راه را برای مقررات بالقوه هموار می‌کند.

در دره جوروپا، اداره کنترل مواد سمی کالیفرنیا همچنان با آلودگی TCE که از یک سایت زباله های خطرناک سابق که درازا بسته شده بود، دست و پنجه نرم می کند. از سال 1956 تا 1972، حدود 34 میلیون گالن زباله صنعتی مایع در استخرهای تبخیر در چاله‌های اسید استرینگ فلو در دره‌ای در کوه‌های جوروپا تخلیه شد. زمانی که سیل آلاینده ها را از محل خارج کرد و به محله ای زیر آن منتقل کرد، آلودگی از بین رفت.

دولت میلیون‌ها دلار برای نصب شبکه‌ای از چاه‌ها برای استخراج و تصفیه یک توده آب آلوده هزینه کرد. علیرغم پیشرفت قابل توجه، نظارت در سال 2018 نشان داد که بخارات TCE همچنان از استانداردهای بهداشتی دولتی فراتر می رود.

اما پس از سال‌ها خشکسالی که امکان تصفیه و حذف آب آلوده بیشتری را فراهم کرد، اکنون مردم محلی نگران هستند که آلودگی با باران و ذوب برف گسترش یابد.

نیومن از دره جوروپا می گوید: «همه چیز در آن خاک است. بنابراین اگر دوباره آن را فعال کنید و از طریق آب های زیرزمینی متحرک شود، شروع به پایین آمدن خواهید کرد. [into the community] از نو.”

2023 لس آنجلس تایمز.
توزیع شده توسط Tribune Content Agency، LLC.