هزینه های ایمونوتراپی باعث افزایش هزینه های Medicare برای مراقبت های سرپایی سرطان در پایان عمر می شود

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که افزایش اخیر هزینه‌های Medicare برای مراقبت‌های سرپایی سرطان در پایان عمر بیماران، تقریباً به طور کامل ناشی از نوعی درمان است که به کمتر از 1 بیمار از هر 5 بیمار داده می‌شود. این مطالعه در نشریه منتشر شده است مجله بین المللی پرتو انکولوژی • زیست شناسی • فیزیک.

برای افراد مبتلا به سرطان، مراقبت های سرپایی معمولاً 60 تا 70 درصد از هزینه های مراقبت های بهداشتی را در شش ماه آخر زندگی تشکیل می دهد. با تجزیه و تحلیل داده‌های مدیکر بخش B برای 84744 ذینفع، محققان دریافتند که هزینه‌های این نوع مراقبت از سال 2015 تا 2019 12 درصد افزایش یافته است و پرداخت هزینه‌های داروهای ایمونوتراپی 84 درصد از افزایش خالص را تشکیل می‌دهد.

کنستانتین مانتز، MD، FASTRO، انکولوژیست رادیواکتیو و مدیر ارشد خط مشی، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: “مطالعه ما اولین مطالعه ای است که روند استفاده و هزینه انواع مختلف خدمات سرطان سرپایی را برای ذینفعان Medicare که در پایان عمر هستند کمیت می کند.” برای GenesisCare. ما متوجه شدیم که استفاده رو به رشد از عوامل ایمونوتراپی منجر به تسریع در هزینه‌های این گروه شد.

پرداخت‌های مربوط به درمان‌های دارویی-ایمونوتراپی، هورمون درمانی، شیمی‌درمانی و داروهای جانبی- در طول دوره مطالعه 30 درصد افزایش یافت. در مقابل، پرداخت برای پرتودرمانی انکولوژی، که روش اصلی دیگر در مراقبت های تسکینی سرطان است، 2 درصد کاهش یافت. مراقبت تسکینی که به عنوان مراقبت حمایتی نیز شناخته می شود، برای تسکین درد و سایر علائم دشوار برای افراد مبتلا به بیماری های جدی از جمله سرطان تجویز می شود.

دکتر مانتز توضیح داد که کاهش اندک هزینه های انکولوژی پرتو به احتمال زیاد منعکس کننده حرکت این رشته به سمت درمان های پرتودهی کم شکسته یا تسریع شده است. این نوع درمان شامل جلسات درمانی فردی کمتری است که هزینه ها را کاهش می دهد.

وی گفت: در نتیجه هیپوفرکشناسیون، شاهد کاهش خالص هزینه‌های مربوط به پرتودرمانی بودیم، اگرچه نسبت بیمارانی که این درمان را دریافت کردند یکسان بود. ما چنین چیزی را با درمان دارویی نمی‌بینیم، در عوض، شاهد افزایش خالص بزرگی هستیم.»

به گفته دکتر مانتز، استفاده از ایمونوتراپی در پایان عمر به دلیل خطر عوارض جانبی و همچنین هزینه های بالاتر، می تواند بحث برانگیز باشد.

“اگر معاوضه برای عوارض جانبی و هزینه‌های بالاتر بهبود بقا و کیفیت زندگی باشد، من کاملاً حمایت می‌کنم. می‌توانیم در مورد قیمت آن بحث کنیم، اما فکر نمی‌کنم بتوانیم در مورد سود خالص بحث کنیم. از نظر سلامت کلی به بیمار ارائه می شود.”

“آنچه می تواند مشکل ساز باشد، استفاده مداوم از درمانی است که برخی از خطرات معنی دار عوارض جانبی را برای بیمارانی که به پایان عمر نزدیک می شوند تحمیل می کند. ما باید در تشخیص اینکه این بیماران نزدیک به پایان زندگی هستند و در صورت لزوم، در حال انتقال هستند، بهتر شویم. آنها به درمان های کم خطرتر و کم هزینه تر می روند.”

دکتر مانتز گفت که معیارهای موثرتری برای کمک به پزشکان برای شناسایی بهتر این بیماران مورد نیاز است، همانطور که ارتباط بهتری بین پزشکان و بیماران مبتلا به یک بیماری لاعلاج در مورد گزینه های مراقبت پایان زندگی، از جمله برنامه های تسکینی و همچنین برنامه های مراقبت از آسایشگاه وجود دارد.

نویسندگان مطالعه خاطرنشان می‌کنند که تغییرات آتی در نحوه مذاکره مدیکر در مورد قیمت دارو نیز ممکن است به کاهش هزینه‌ها کمک کند. تصویب اخیر قانون کاهش تورم به مراکز خدمات مدیکر و مدیکید (CMS) قدرت چانه زنی بیشتری با تولیدکنندگان می دهد تا از این طریق هزینه های فزاینده دارو را کاهش دهند. گسترش استفاده از بیوسیملارها برای داروهای ضد سرطان نیز ممکن است فرصتی برای کاهش هزینه های دارو باشد.