تحقیقات نور جدیدی بر رفتارهای خود ویرانگر می اندازد

مطالعه نشان می دهد که درک نادرست ارتباط بین اعمال و پیامدهای ما می تواند چیزی باشد که ترک عادت های مضر را بسیار دشوار می کند.

افرادی که دائماً رفتاری را انجام می‌دهند که به آنها آسیب می‌زند، ممکن است نه چندان از عدم تمایل به تغییر رنج ببرند، بلکه از یک مشکل یادگیری رنج می‌برند که در آن توضیح‌های منطقی، اما در نهایت اشتباهی برای علت رنج‌کشیدن ایجاد می‌کنند.

یافته هایی که اخیراً در مجله گزارش شده است مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS) توسط روانشناسان UNSW سیدنی و دانشگاه وسترن سیدنی، می تواند پیامدهای مهمی برای مناسب سازی درمان برای افراد دارای رفتارهای خود ویرانگر داشته باشد که منجر به اعتیاد و سایر پیامدهای مضر می شود.

کشتی خوب، کشتی بد

روانشناسان UNSW سیدنی و دانشگاه وسترن سیدنی آزمایشی را ابداع کردند که در آن داوطلبان جوان یک بازی ویدئویی ساده با موضوع تجارت فضای بین کهکشانی انجام دادند. شرکت کنندگان روی دو سیاره کلیک کردند تا امتیاز جمع کنند و آنها را در رقابت برای بردن یک جایزه پولی قرار داد.

برای شرکت‌کنندگان بی‌اطلاع، کلیک کردن روی هر یک از سیاره‌ها منجر به پاداش مشابهی شد، اما همچنین می‌تواند منجر به ظهور سفینه‌های فضایی مختلف شود. با کلیک بر روی یک سیاره، یک کشتی دزدان دریایی راه اندازی می شود که تکه های بزرگی از سود آنها را می دزدد، در حالی که کشتی هایی که توسط سیاره دیگر به حرکت در می آیند بی ضرر بودند.

افرادی که در این بازی بهترین عملکرد را داشتند – که محققان آنها را “حساس” می دانستند – کسانی بودند که بین انتخاب سیاره “بد” و کشتی دزدان دریایی ارتباط برقرار کردند و رفتار خود را طوری تنظیم کردند که به طور کامل روی این سیاره کلیک نکنند.

اما پس از گذشت چند دور از بازی، هنوز بخش قابل توجهی از مردم وجود داشتند که هنوز نقاط بین انتخاب سیاره بد و ظهور کشتی دزدان دریایی را به هم متصل نکرده بودند. هنگامی که در اواسط بازی برای آنها آشکار شد که کلیک کردن روی سیاره بد منجر به عواقب تنبیهی می شود، بیشتر مردم رفتار خود را برای جلوگیری از از دست دادن غارت خود تنظیم کردند.

اما به طرز شگفت انگیزی – و چیزی که محققان را مجذوب خود کرد – برخی از مردم علیرغم هشدار به عواقب آن، همچنان به انتخاب سیاره ای که کشتی دزدان دریایی را تحویل می داد، انتخاب کردند.

دکتر فیلیپ ژان ریچارد دی برسل، نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید: «ما قبلاً از مطالعات قبلی با استفاده از یک بازی ویدیویی می‌دانیم که بسیاری از افراد – که ما آنها را «ناآگاه» می‌نامیم – متوجه نمی‌شوند که چگونه اعمالشان به نتایج منفی منجر می‌شود.

“اما در آزمایش اخیر خود که به “ناآگاهان” نشان دادیم که چگونه انتخاب های آنها منجر به پیامدهای منفی می شود، به سرعت رفتار آنها را تغییر دادند و شروع به عمل به روش هایی کردند که برای آنها مفید بود. الگوی رفتاری مضر قبلی آنها که ما آنها را “اجباری” می نامیم.”

اینجا چه خبره؟

پروفسور گاوان مک نالی، یکی از نویسندگان این مطالعه، که یک متخصص علوم اعصاب رفتاری در دانشکده روانشناسی UNSW است، نسبت به تلقی این آزمایش به عنوان یک عالم کوچک از رفتار اجباری در زندگی واقعی هشدار می دهد، زیرا “زندگی واقعی بسیار تصادفی تر است و من معتقد نیستم که مردم چنین هستند.” آن غیر قابل انعطاف.”

اما در حالی که ممکن است آزمایش هنوز دقیقاً توضیح ندهد که چرا افراد اجباری به رفتارهای خودزنی ادامه دادند – حتی پس از اینکه نشان داده شد کجا دارند اشتباه می کنند – پروفسور. مک‌نالی می‌گوید این مطالعه ایده‌های جدیدی را در مورد آنچه در سطح شناختی می‌گذرد برجسته می‌کند.

پروفسور مک‌نالی می‌گوید تا کنون، رفتارهای خود تخریبی که تغییر آن‌ها دشوار است، معمولاً به دو توضیح نسبت داده می‌شوند. یکی این است که فرد به سادگی به آنچه که دنبال می‌کند بیش از هر چیز دیگری ارزش قائل است – مانند اعتیاد به مواد مخدر، الکل یا قمار. یا توضیح دیگر این است که اجبار آنها خارج از کنترل یا آگاهی آنها اتفاق می افتد.

“آنچه ما نشان می دهیم این است که یک مسیر شناختی وجود دارد که نه از تفاوت در ارزش یا آگاهی، بلکه از عدم درک یا درک درست اینکه اعمال خود آنها را به سمت آسیب می رساند. “اجبار” ما در واقع در حال یادگیری هستند، فقط این است که آنها چیزهای نادرست را یاد بگیر.”

عدم تکرار مجازات

به گفته محققان، بخشی از مشکل این است که وقتی عواقب نامطلوب یا تنبیه به ندرت اتفاق می‌افتد، ادامه دادن به رفتاری که خطرآفرین است آسان‌تر می‌شود. این به هیچ وجه محدود به افرادی نیست که اعتیاد دارند، رفتارهای بی پروا انجام می دهند یا به طور اجباری رانده می شوند. می تواند شامل همه ما شود.

مثلاً به رانندگی و محدودیت سرعت فکر کنید. اگر هر بار که از سرعت مجاز عبور می‌کردیم جریمه می‌شدیم، به احتمال زیاد رفتار خود را تغییر می‌دادیم، با هوشیاری بیشتر در مورد مناطق محدودیت سرعت و توجه مداوم به سرعت رانندگی خود. مثال دیگر: اگر هر بار که الکل می‌نوشیدیم، به جای هر 100 بار یک بار، به شدت بیمار می‌شدیم، احتمال اینکه مصرف خود را به شدت کاهش دهیم یا کلاً ترک کنیم، بسیار بیشتر بود.

پروفسور مک‌نالی می‌گوید: «زمانی که پیامدهای منفی برای برخی رفتارها نادر است، ما بخش بزرگی از مردم را داریم که رفتار خود را تغییر نمی‌دهند، حتی زمانی که شما پیوند را به آنها نشان دهید».

در مثال بازی ویدیویی، محققان آزمایش کردند که کشتی دزدان دریایی در 10 درصد مواقع، 20 درصد مواقع و 40 درصد از زمان انتخاب آن سیاره ظاهر شود. مشخص شد که در تنظیم 40 درصد، حدود 40 درصد از بازیکنان شروع به اجتناب از سیاره تنبیه کننده به طور کلی کردند و در تنظیم 10 درصد، این تعداد به 10 درصد کاهش یافت.

“اگر در آن گروه با فرکانس پایین قرار دارید، جایی که دیدن رابطه بین رفتار شما و کشتی دزدان دریایی دشوارتر است، در اینجاست که تمایل دارید افرادی را جذب کنید که حتی پس از اینکه به آنها گفتید عملکرد شما منجر به منفی می شود، همچنان ادامه می دهند. نتیجه، دکتر ژان ریچارد دی برسل می گوید.

اما این فقط یک بازی ویدیویی است، چرا آنها اهمیت می دهند؟،

دکتر ژان ریچارد دی برسل می‌گوید در هنگام مصاحبه، همه دانش‌آموزان، خواه حساس، ناآگاه یا اجباری بودند، گفتند که به موفقیت اهمیت می‌دهند و فعالانه تلاش می‌کردند امتیاز بیشتری نسبت به از دست دادنشان کسب کنند.

او می‌گوید: «کسانی که نتوانستند از کشتی دزدان دریایی اجتناب کنند، گزارش دادند که واقعاً از دست دادن امتیاز متنفرند.

“آنها واقعاً در گفتن “این چیز بدی است، چیز خوبی است” خوب هستند، اما نمی‌توانستند ببینند که اقدامات آنها که منجر به آن نتایج شد چگونه به هم مرتبط است.

“مسئله انگیزه نیست، مسئله تکانشگری یا عدم کنترل بر رفتار خود نیست. مشکل واقعاً به نظر می رسد توانایی ایجاد یک مدل شناختی دقیق از نحوه انجام اقدامات شما به نتایج خاصی است که می خواهید. در مقابل نخواستن.»

درس هایی برای زندگی

محققان در حال برنامه ریزی برای پیشرفت بیشتر تحقیقات هستند تا دریابند که چرا برخی افراد ممکن است یادگیری از اشتباهات خود دشوارتر باشند و همچنین درمان را متناسب با فرد انجام دهند.

پروفسور مک‌نالی می‌گوید: «امسال شاهد خواهیم بود که آیا می‌توان از این تحقیق در محیط‌های درمانی برای مشکلات الکل استفاده کرد تا ببینیم این تفاوت‌ها در تصمیم‌گیری تا چه اندازه تفاوت‌های فردی در پاسخ‌های درمانی را نشان می‌دهند.

“آیا امکان تطبیق بهتر افراد با درمان ها را فراهم می کند؟ طرف دیگر این است که اگر می خواهید رفتار افراد را تغییر دهید، بهترین راه برای ارائه آن اطلاعات به آنها برای تغییر رفتارشان چیست، به خصوص زمانی که این اطلاعات با آنها در تضاد باشد. تجربه؟”

دکتر ژان ریچارد دی برسل امیدوار است که این تحقیق اولین گام برای درک اینکه چه چیزی فرد را به نقطه عطف توصیف می‌کند – با تشخیص اینکه باید رفتار خود را تغییر دهد، باشد.

زمانی که فردی با، مثلاً یک اختلال مصرف مواد، سر و کار دارد، نقطه عطف می تواند زمانی باشد که جنبه مضر رفتار خود را تشخیص دهد و برای ایجاد تغییرات سودمند، مانند جستجوی درمان، بازتر باشد.

“ما فکر می کنیم مولفه شناختی آگاهی از ارتباط بین رفتارها و نتایج اغلب نادیده گرفته می شود. بنابراین اگر بتوانیم بهترین راه را برای آگاه کردن آنها از این رابطه پیدا کنیم، آنها در واقع می توانند تصمیمات بهتری برای خود بگیرند.”