محققان پیشنهاد می کنند که سلول های B ممکن است در رد پیوند ریه نقش داشته باشند

بر اساس مطالعه ای که در این مقاله منتشر شده است، نفوذ سلول های B به ریه ها ممکن است مسئول یکی از شایع ترین عوارض در پیوند ریه باشد که می تواند منجر به رد شود. مجله تحقیقات بالینی.

طبق گفته‌های وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده، تقریباً 2500 نفر هر سال پیوند ریه دریافت می‌کنند و طبق گفته مؤسسه ملی بهداشت، این یکی از معدود گزینه‌های درمانی موجود برای افرادی است که نارسایی تنفسی در مرحله نهایی را تجربه می‌کنند.

به گفته آنکیت بهارات، MBBS، ایسکمی/آسیب خونرسانی مجدد – آسیب ناشی از مرگ سلولی پس از بازگرداندن جریان خون به ریه اهداکننده – یکی از شایع ترین عوارض جراحی پیوند ریه است و یک مشکل اساسی در پیوند اعضا است. پروفسور جراحی هارولد ال. و مارگارت ان.

بهارات، که همچنین عضو مرکز جامع سرطان رابرت اچ. لوری در دانشگاه نورث وسترن است، می گوید: «وقتی اندام ها را بیرون می آوریم، ایسکمیک هستند: اساساً جریان خون وجود ندارد.

هنگامی که آنها دوباره متصل می شوند و جریان خون دوباره شروع می شود، این قسمت خونرسانی مجدد است. این اتفاق در هر پیوند عضوی رخ می دهد و باعث مشکلات زیادی می شود، از انواع آسیب های خفیف به ریه ها تا نارسایی کامل ریه. – و ما دقیقاً نمی‌دانیم چرا.»

در این مطالعه، محققان از تصویربرداری درون حیاتی برای ردیابی فعالیت سلول‌های B (گلبول‌های سفید خونی که برای تنظیم پاسخ‌های ایمنی شناخته می‌شوند) به دنبال آسیب ایسکمی/پرفیوژن مجدد در موش استفاده کردند.

آنها دریافتند که سلول های B که به ریه نفوذ می کنند، عملکرد ریه را با تولید گلبول های سفید (مونوسیت) بیشتر و ترویج نشت نوتروفیل ها – نوع دیگری از گلبول های سفید که به عنوان اولین خط دفاعی بدن عمل می کند – به بافت های اطراف بدتر می کنند. به مطالعه محققان همچنین یافته های خود را در ریه های انسان پس از پیوند تایید کردند.

بهارات گفت، این مطالعه نقش حیاتی سلول های B را در آسیب ایسکمی/ریپرفیوژن مجدد و رد پیوند ریه نشان می دهد.

بهارات گفت: «آنچه در اینجا یافتیم این است که عمیقاً به این فرآیندهای واسطه‌ای که بین پیوند و آسیب یا اختلال بالقوه اولیه پیوند رخ می‌دهند، می‌رویم.

این یافته‌ها اساساً نقش حیاتی سلول‌های B را برجسته می‌کنند. اکنون، آنچه ما می‌خواهیم انجام دهیم این است که با هدف قرار دادن این سلول‌ها از اختلال عملکرد پیوند اولیه جلوگیری کنیم.»

بهارات گفت که داروهای مورد تایید FDA در حال حاضر برای هدف قرار دادن سلول های B وجود دارد، اما تحقیقات بیشتری برای درک اینکه آیا این داروها می توانند به بیماران پیوند ریه کمک کنند یا خیر، مورد نیاز است.

همانطور که این مقاله نشان می‌دهد، سلول‌های B نه تنها در آسیب ایسکمی/خونرسانی مجدد مضر هستند، بلکه فکر می‌کنیم که این سلول‌های B به طور بالقوه در ریه تازه پیوند شده پیوند زده می‌شوند و باعث شکست طولانی‌مدت این بیماری می‌شوند. بهارات گفت.

اکنون باید تمرکز تحقیقاتی گسترده‌تری برای درک چگونگی ورود سلول‌های B پس از پیوند فوری به ریه‌ها و نقش آنها داشته باشیم و آیا می‌توانیم فعال‌سازی سلول‌های B را برای بهبود بقای طولانی‌مدت تعدیل کنیم. گیرندگان ریه، هم بلافاصله پس از پیوند، بلکه همچنین رد مزمن را کاهش می دهند، که به طور فزاینده ای توسط کار ما و دیگران به عنوان توسط سلول های B هدایت می شود.”