محققان نشان می دهند که موسیقی زنده از نظر احساسی ما را بیشتر از موسیقی پخش شده به حرکت در می آورد

چگونه گوش دادن به موسیقی زنده بر مرکز عاطفی مغز ما تأثیر می گذارد؟ مطالعه‌ای که در دانشگاه زوریخ انجام شد نشان داد که اجرای زنده واکنش‌های احساسی قوی‌تری نسبت به گوش دادن به موسیقی از دستگاه ایجاد می‌کند. کنسرت ها اجراکنندگان را با مخاطبان خود پیوند می دهند که ممکن است به عوامل تکاملی نیز مربوط باشد.

موسیقی می تواند تأثیر زیادی بر احساسات ما داشته باشد. مطالعات نشان داده است که گوش دادن به موسیقی ضبط شده فرآیندهای احساسی و تخیلی را در مغز ما تحریک می کند. اما چه اتفاقی می‌افتد وقتی در یک محیط زنده به موسیقی گوش می‌دهیم، مثلاً در یک جشنواره موسیقی، در اپرا یا در یک کنسرت محلی؟ آیا مغز ما بسته به اینکه موسیقی که به آن گوش می‌دهیم زنده یا پخش شده باشد، واکنش متفاوتی نشان می‌دهد؟

موسیقی زنده مغز عاطفی را قوی تر تحریک می کند

تیمی از محققان دانشگاه زوریخ به سرپرستی ساشا فروهولز، استاد علوم اعصاب شناختی و عاطفی، اکنون این سوال را بررسی کرده اند. محققان تأثیرات موسیقی زنده و موسیقی ضبط شده را بر فرآیندهای احساسی در مغز انسان بررسی کردند. آنها آزمایش مفصلی انجام دادند که در آن یک پیانیست موسیقی زنده ای که می نواخت را تغییر داد تا واکنش های عاطفی در آمیگدال، مرکز عاطفی مغز را تشدید کند.

در طول آزمایش، محققان از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی برای اندازه‌گیری فعالیت در آمیگدال 27 شنونده و همچنین مجری در زمان واقعی استفاده کردند. بر اساس این اندازه‌گیری‌ها، پیانیست بلافاصله اجرای خود را برای تشدید بیشتر احساسات مخاطبان تطبیق داد.

برای مقایسه واکنش‌ها، شنوندگان صدای ضبط شده‌ای از همان موسیقی که توسط همان نوازنده اجرا شده بود، اما بدون حلقه نوروفیدبک پخش شد.

“مطالعه ما نشان داد که احساسات خوشایند و ناخوشایند که به عنوان موسیقی زنده انجام می شود، فعالیت بسیار بالاتر و ثابت تری را در آمیگدال نسبت به موسیقی ضبط شده ایجاد می کند. اجرای زنده همچنین تبادل فعال تری اطلاعات را در کل مغز تحریک می کند، که به پردازش هیجانی قوی در مغز اشاره می کند. فروهولز می گوید: بخش های عاطفی و شناختی مغز.

محققان UZH همچنین چگونگی هماهنگی موسیقی پیانو با فعالیت مغز مخاطب را تجزیه و تحلیل کردند. یک هماهنگی قوی بین تجربه عاطفی ذهنی و سیستم شنوایی مغز، که موسیقی را بر اساس کیفیت آکوستیک آن ارزیابی می‌کند، تنها زمانی مشاهده شد که مخاطب در حال گوش دادن به اجرای زنده بود. علاوه بر این، تنها موسیقی زنده یک جفت قوی و مثبت بین ویژگی‌های اجرای موسیقی و فعالیت مغز در شنوندگان را نشان داد.

مردم همیشه از ابزار و آلات برای ساخت موسیقی زنده استفاده می کردند. تا زمانی که در اوایل قرن بیستم با پیشرفت های تکنولوژیکی، موسیقی بر روی دستگاه ها ضبط شد و به طور گسترده در دسترس همه مردم قرار گرفت. حتی امروزه، با وجود پلتفرم‌های پخش موسیقی و بلندگوها و هدفون‌های باکیفیت، تجربه اجتماعی حضور در کنسرت زنده قابل تکرار نیست.

فروهولز می گوید: «این را شاید بتوان به ریشه های تکاملی موسیقی ردیابی کرد. “مردم خواهان تجربه احساسی موسیقی زنده هستند. ما از نوازندگان می خواهیم که با اجراهای خود ما را به سفری احساسی ببرند.” یا به قول معروف فیلم کازابلانکا در سال 1942: “یک بار بازی کن سام. به خاطر روزگار قدیم.”

اثر در مجله منتشر شده است مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم.