چرا نیمی از کسانی که آن را مصرف می کنند ظرف یک سال قطع می کنند، و چه اتفاقی می افتد وقتی آن را انجام می دهند

علیرغم اثربخشی نسل جدید داروهای ضد چاقی – به نام آگونیست های گیرنده GLP-1 – تعداد کمی می توانند آنها را در دراز مدت تحمل کنند. مطالعه جدیدی که در مجله منتشر شده است چاقی، نشان می دهد که از بین افرادی که داروهای کاهش وزن تجویز کرده اند، فقط 44٪ آنها را پس از سه ماه و تنها 19٪ پس از یک سال مصرف می کردند.

پایبندی بیشتر به این داروها، مانند Wegovy، که باعث می شود سریعتر و طولانی تر احساس سیری کنید، با کاهش وزن بیشتر همراه است. پس چرا مردم به آن اصرار نمی کنند؟

در واقع، آنقدرها هم غیرعادی نیست. عدم تداوم دارو در سایر بیماری ها مانند دیابت نوع 2، بیماری مزمن انسدادی ریه و فشار خون بالا یک پدیده شناخته شده است. مطالعات نشان داده است که تا پایان یک سال، تقریبا نیمی از افرادی که از قرص های فشار خون استفاده می کنند، مصرف آنها را متوقف می کنند.

تمایل به ادامه مصرف دارو می تواند تحت تأثیر علائم (یا عدم وجود) شرایط تحت درمان قرار گیرد. با توجه به جنبه های سیستم مراقبت های بهداشتی (مانند توانایی مراجعه توسط پزشک یا هزینه دارو). و همچنین با توجه به ویژگی های خود درمان (مانند دفعات مصرف آن، یا میزان قابل تحمل بودن عوارض جانبی).

در واقع، فراوانی دوز GLP-1 برای افراد مبتلا به دیابت مهم است. کسانی که هفته ای یک بار داروهای GLP-1 مصرف می کنند، بیشتر از کسانی که روزانه تزریق می کنند، به آن پایبند هستند.

عوارض جانبی احتمالی داروی GLP-1 توجه را به خود جلب کرده است. در کارآزمایی‌های بالینی، نسبت خروج از درمان GLP-1 از 15% تا 25% متغیر است. حدود نیمی از افرادی که مصرف دارو را متوقف کردند، این کار را به دلیل عوارض جانبی – عمدتاً مشکلات گوارشی – انجام دادند.

با این حال، به طور کلی، عوارض جانبی داروهای GLP-1 خفیف یا متوسط ​​است. برخی از افراد در چهار هفته اول مصرف دارو دچار حملات تهوع می شوند، اما در صورت افزایش دوز این حالت می تواند بدتر شود. اسهال، یبوست، خستگی و آروغ گوگردی نیز ممکن است رخ دهد.

با این حال، شایان ذکر است که تداوم داروهای GLP-1 بسیار بیشتر از سایر داروهای کاهش وزن به نظر می رسد.

کارآزمایی‌های بالینی نشان داده‌اند که حداکثر کاهش وزن با داروهای GLP-1 تا حدود یک سال به دست نمی‌آید و ممکن است برخی افراد بخواهند پاسخ سریع‌تری را ببینند. با این حال، حدود 6٪ کاهش وزن را می توان در عرض 12 هفته به دست آورد، که انگیزه ای برای ادامه درمان است.

کمبود جهانی داروهای GLP-1 به خوبی گزارش شده است. این امر تا حدودی به دلیل موفقیت این داروها رخ داده است، و عدم در دسترس بودن ممکن است باعث شود بیماران نتوانند دارو را ادامه دهند.

وقتی افراد مصرف دارو را قطع کنند چه اتفاقی می افتد؟

در حالی که بحث هایی در مورد اینکه داروهای GLP-1 چقدر برای کاهش وزن پایدار هستند وجود دارد، یک سوال مهم تر این است که وقتی افراد این درمان را متوقف کنند چه اتفاقی می افتد.

این داروها ممکن است به‌عنوان تغییردهنده‌های بازی در هنگام وادار کردن افراد به کاهش وزن شناخته شوند، اما چندین کارآزمایی نشان داده‌اند که پس از قطع درمان، دوباره وزن دوباره به دست می‌آیند. برای مثال، شرکت‌کنندگانی که هفته‌ای یک‌بار درمان با Wegovy را در کارآزمایی بین‌المللی Step-1 کنار گذاشتند، بیش از نیمی از وزن از دست رفته را در طول یک سال دوباره به دست آوردند.

یک مطالعه جدیدتر نشان داد که افرادی که درمان با Mounjaro (یک داروی GLP-1 دیگر) را متوقف کردند، به طور مشابه حدود 60٪ از وزن از دست رفته خود را به دست آوردند.

نتیجه این مطالعات و سایر مطالعات مشابه این است که کاهش وزن را می توان حفظ کرد، مشروط بر اینکه دارو را قطع نکنید.

مدت‌هاست که می‌دانستیم، صرف‌نظر از روش‌های کاهش وزن، پس از توقف مداخله، معمولاً افراد دوباره وزن خود را افزایش می‌دهند.

چندین تغییر بیولوژیکی و انرژی در نتیجه کاهش وزن اتفاق می‌افتد که ممکن است شما را سالم‌تر کند، اما به همان اندازه شما را به بازگرداندن وزن از دست رفته‌تان سوق می‌دهد – همانطور که در مقاله قبلی گفتگو مورد بحث قرار گرفت.

با این حال، نحوه عملکرد این داروهای کاهش وزن جدید ممکن است به این معنی باشد که احتمال بازگرداندن وزن از دست رفته حتی بیشتر است. GLP-1 مصنوعی که شما تزریق می کنید با GLP-1 خانگی خودتان که به نام «GLP-1 درون زا» نیز شناخته می شود، یکسان نیست.

به طور معمول، GLP-1 را بعد از غذا آزاد می کنید، اما دوام زیادی ندارد زیرا به سرعت تجزیه می شود.

در مقابل، تزریق GLP-1 مصنوعی دوز بسیار بالاتری را به شما می دهد، که همچنین مدت زمان بیشتری دوام می آورد. معادل با [ten times] نرمال فعال GLP-1. چنین سطوحی به طور طبیعی فقط پس از خوردن یک وعده غذایی پر حجم دیده می شود، اما با این داروها همیشه در خون وجود دارد.

علیرغم اینکه این مورد با مصرف بیش از حد GLP-1 شما قابل مقایسه است، ممکن است حساسیت کمتری نسبت به اثرات آن نداشته باشید، همانطور که حداقل در مطالعات حیوانی دیده می شود. همه خبرهای خوب زیرا این نه تنها باعث می‌شود شما احساس سیری کنید، بلکه علیرغم تلاش‌های بدنتان برای گرسنه‌تر کردن شما، این سیری را حفظ می‌کند.

با این حال، حفظ چنین سطوح بالایی از GLP-1 “جعلی” می تواند باعث شود که شما کمتر از GLP-1 درون زا خود را تولید کنید.

بوقلمون سرد

همه اینها مشکلی ندارند، با فرض اینکه سطح GLP-1 را بطور مصنوعی بالا نگه دارید. اما همانطور که هر معتادی به شما خواهد گفت، وقتی به «بوقلمون سرد» بروید، ممکن است اتفاقات بدی بیفتد.

در این حالت، هنگامی که مصرف این داروها را متوقف می کنید، سطح فعال GLP-1 از صخره خارج می شود. دیگر غل و زنجیر نیست، گرسنگی و اشتها ممکن است با انتقام برگردند.

این را با همه عوامل دیگری که برای بازگرداندن وزن از دست رفته توطئه می کنند ترکیب کنید، و در نهایت می توانید حتی چاق تر از آنچه در ابتدا بود شوید.

درک این است که این داروهای “تغییر کننده بازی” اکنون کاهش وزن را آسان تر می کنند، اما مانند همیشه تمرکز ما باید روی چالش اصلی حفظ وزن باشد.

این مقاله از The Conversation تحت مجوز Creative Commons بازنشر شده است. مقاله اصلی را بخوانید.