برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، کیفیت زندگی به نژاد، قومیت مرتبط است

بر اساس مطالعه جدیدی که در شماره آنلاین 5 آوریل 2023 منتشر شد، در میان افرادی که با بیماری پارکینسون زندگی می کنند، افراد سیاه پوست، اسپانیایی و آسیایی نسبت به سفیدپوستان کیفیت زندگی مرتبط با سلامت پایین تری دارند. عصب شناسی.

کیفیت زندگی مرتبط با سلامت معیاری برای سنجش میزان راحتی، سلامت و شادی یک فرد است.

بیماری پارکینسون یک اختلال در سیستم عصبی مرکزی است که باعث حرکات کنترل نشده، سفتی و از دست دادن تعادل می شود. می تواند ناتوان کننده باشد. علائم با گذشت زمان بدتر می شود و شرکت در فعالیت های روزانه را به طور فزاینده ای دشوار می کند.

دکتر دانیل دی لوکا، نویسنده این مطالعه، از دانشگاه تورنتو در کانادا، گفت: «اقلیت‌های نژادی و قومی در تحقیقات بیماری پارکینسون کمتر نشان داده شده‌اند، که درک ما را از درمان‌ها و پیامدها در این جمعیت‌ها محدود کرده است».

“تحقیقات قبلی نشان داده است که برخی از جمعیت ها ممکن است دسترسی محدودی به متخصصان مغز و اعصاب، داروها و سایر درمان ها داشته باشند. مطالعه ما نشان داد که افراد سیاه پوست، اسپانیایی و آسیایی مبتلا به پارکینسون کیفیت زندگی پایین تری نسبت به سفیدپوستان دارند و برخی از نابرابری ها و مدیریت سلامتی دارند. تفاوت ها حتی با مراقبت مداوم متخصص مغز و اعصاب همچنان ادامه دارد.”

این مطالعه شامل 8514 نفر مبتلا به بیماری پارکینسون بود. 90 درصد سفیدپوست، 6 درصد اسپانیایی، 2 درصد آسیایی و 2 درصد سیاه پوست بودند.

برای ارزیابی کیفیت زندگی، محققان از شرکت کنندگان خواستند که یک پرسشنامه را تکمیل کنند. این شامل 39 سوال در مورد اینکه شرکت کنندگان در طول ماه گذشته چند بار در انجام کارهای روزانه مانند کارهای خانه، آشپزی و رفت و آمد در جمع با مشکل مواجه شده اند. همچنین پرسیده شد که چقدر احساس اضطراب، افسردگی، نادیده گرفته شدن توسط دیگران یا ناتوانی در برقراری ارتباط صحیح می‌کنند. شرکت‌کنندگان به هر سؤال با استفاده از یک مقیاس پنج درجه‌ای با صفر نشان‌دهنده هرگز و چهار نشان‌دهنده همیشه پاسخ دادند. هر چه نمره بالاتر باشد، کیفیت زندگی بدتر است.

پس از تعدیل عواملی مانند سن، جنس و مدت بیماری و همچنین شرایط پزشکی مانند دیابت و فشار خون بالا، میانگین کل امتیاز برای سیاه پوستان 29، برای افراد اسپانیایی 27، برای افراد آسیایی 25 و برای افراد سفیدپوست 23 بود. هنگام بررسی پاسخ‌ها به سؤالات مختلف، نمرات تحرک، رفاه عاطفی، حمایت اجتماعی و درد نیز برای سیاه‌پوستان، اسپانیایی‌تبار و آسیایی بدتر از سفیدپوستان بود.

محققان دریافتند که تست‌های تفکر و حافظه برخی از تفاوت‌ها را در نمرات کیفیت زندگی در میان سیاه‌پوستان، اسپانیایی‌تبار، آسیایی و سفیدپوست نشان می‌دهد. دی لوکا خاطرنشان کرد که مطالعات قبلی نشان داده اند که وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین تر، تحصیلات و سایر عوامل استرس زای روانی ممکن است با نمرات شناختی بدتری همراه باشد. علاوه بر این، سوگیری های فرهنگی نیز به طور بالقوه بر نتایج آزمون شناختی تأثیر می گذارد.

دی لوکا گفت: “ارزیابی دلایل اساسی تفاوت در کیفیت زندگی بین گروه های نژادی و قومیتی برای بهبود مراقبت بسیار مهم است.” “مطالعات آینده برای به دست آوردن درک بهتری از دلایل درمان و تفاوت‌های نتیجه در جمعیت‌های کم‌تعداد، از جمله تفاوت در تفکر و حافظه، مراقبت‌های بالینی و کیفیت زندگی مورد نیاز است.”

محدودیت این مطالعه، تعداد کمی از افراد در گروه‌های غیر سفیدپوست و غیر اسپانیایی بود که ماراس گفت که توانایی محققان برای تشخیص تفاوت‌های کوچک اما بالقوه مهم را محدود می‌کند.