برخی از بیماران مبتلا به سرطان سینه می توانند غدد لنفاوی را حفظ کنند و از لنف ادم اجتناب کنند

برداشتن غدد لنفاوی زیر بغل می تواند بسیاری از بیماران سرطان سینه را با لنف ادم طولانی مدت، تورم دردناک و ناخوشایند بازو، مواجه کند.

اکنون، تحقیقات جدید سوئدی ممکن است به محدود کردن بیمارانی که نیاز به برداشتن گسترده لنف دارند، بر اساس تعداد و اندازه تومورهایی که به غدد لنفاوی نفوذ می‌کنند، کمک کند.

یافته ها در 3 آوریل در مجله منتشر شد مجله پزشکی نیوانگلند.

Jana de Boniface، سرپرست تیم تحقیق، محقق بخش پزشکی مولکولی و جراحی در مؤسسه Karolinska، توضیح داد: “ما می‌خواهیم روش‌های کمتر گسترده‌تری را انجام دهیم تا بیماران را از عوارض جانبی دردسرساز نجات دهیم. اما باید بدانیم که این روش بی‌خطر است.” در استکهلم

قبلاً در تعیین اینکه آیا برداشتن گسترده لنف همیشه ضروری است یا خیر، پیشرفت هایی حاصل شده است.

مدتهاست که مشخص شده است که اگر سرطان سینه به طور گسترده در غدد لنفاوی گسترش یافته باشد، برداشتن آن غدد تنها راه چاره بیمار است.

با این حال، زمانی که به چنین گسترشی مشکوک نمی‌شود، پزشکان معمولاً فقط چند گره نگهبان را برمی‌دارند و آزمایش می‌کنند تا ببینند که آیا آنها حاوی آثاری از سرطان سینه هستند یا خیر.

اگر این حداقل یافته ها را به دست آورد – به عنوان مثال، یک سلول سرطانی منفرد یا نقاط سرطانی که اندازه آنها کمتر از دو میلی متر است – نیازی به برداشتن بیشتر گره ها نیست.

اما اگر بیوپسی گره متاستازهای بزرگتر از 2 میلی متر را در یک یا دو گره نگهبان نشان دهد، چه؟

برای کمک به روشن شدن مسائل برای بیماران دارای چنین یافته‌هایی، دو بونیفیس و همکارانش نتایج را برای تقریباً 2800 بیمار مبتلا به سرطان سینه از پنج کشور دنبال کردند. همه متاستازهایی بزرگتر از 2 میلی متر در یک یا دو گره نگهبان داشتند.

حدود نیمی از گروه به طور تصادفی برای برداشتن کامل گره زیر بغل انتخاب شدند، در حالی که گره‌ها برای نیمی دیگر از بیماران بدون مزاحمت رها شدند.

تیم سوئدی خاطرنشان کرد که همه بیماران پس از جراحی شیمی درمانی و/یا پرتودرمانی برای کمک به پاکسازی سلول های سرطانی سرگردان دریافت کردند.

آنها گزارش دادند که در یک سوم از مواردی که برداشتن کامل غدد لنفاوی انجام شد، علائم گسترش سرطان یافت شد.

محققان فرض می کنند که این سطح از سرطان متاستاز در لنف زنانی که نه تحت برداشتن بیشتر غدد لنفاوی قرار گرفت.

با این حال، میزان عود سرطان پستان برای هر دو گروه تقریباً برابر بود.

به گفته تیم استکهلم، این نشان می‌دهد که شیمی‌درمانی/ پرتودرمانی پس از عمل معمولاً برای مقابله با سرطان سرگردانی که در غدد لنفاوی همه بیماران پنهان شده بود، کافی بود.

انتخاب برداشتن لنف رادیکال‌تر جنبه منفی داشت: این مطالعه نشان داد که 13 درصد از بیمارانی که این کار را انجام می‌دادند با ادم لنفاوی ناتوان‌کننده مواجه شدند، در مقایسه با تنها 4 درصد از بیمارانی که فقط غدد لنفاوی خود را برداشته بودند.

ارزیابی ما این است که انصراف از دیسکسیون زیر بغل برای بیماران بی خطر است [node removal] اگر حداکثر دو ماکروماتاستاز در غدد لنفاوی نگهبان وجود داشته باشد.

وی افزود: در این موارد، دیسکسیون زیر بغل با پرتودرمانی به زیر بغل جایگزین می شود که منجر به عوارض کمتر مربوط به بازو می شود.

دو بونیفایس خاطرنشان کرد: “این در حال حاضر در عمل بالینی در سوئد اجرا شده است.”

حق چاپ © 2024 HealthDay. تمامی حقوق محفوظ است.