تحقیقات جدید افزایش خطر آسیب های ناشی از ضربه مغزی را در بازی های خارج از خانه نشان می دهد

با توجه به اینکه مسابقات شش ملت امسال به خوبی در جریان است، بسیاری از طرفداران این ورزش هر هفته انتخاب تیم خود را زیر نظر خواهند داشت زیرا جهان راگبی توجه بیشتری به آسیب های ناشی از ضربه مغزی دارد.

تا کنون در این مسابقات، چند بازیکن مطرح پس از انجام پروتکل های ضربه مغزی، از جمله آلون وین جونز از ولز و جیمی جورج، هوکر انگلیسی، در کانون توجه قرار گرفته اند.

تحقیقات جدید در دانشگاه وارویک افزایش خطر ابتلا به ضربه مغزی را برای بازیکنان راگبی خارج از خانه و همچنین افزایش علائم، شدت علائم و زمان بهبودی طولانی‌تر در بازیکنان راگبی حرفه‌ای را شناسایی کرده است.

در واقع، در حالی که عوامل فیزیولوژیکی عمومی مرتبط با سفر از جمله ارتفاع، تناسب اندام، بارگیری و خستگی مشخص شده است که بر احتمال آسیب تأثیر می گذارد، تأثیر سفر بر آسیب های مغزی به طور خاص نادیده گرفته شده است.

این یک زمینه مهم برای مطالعه بیشتر است، زیرا ضربه مغزی می تواند تأثیر عمیقی بر یک فرد و حتی عواقب مادام العمر داشته باشد. دکتر میشل میلر، یکی از محققین این مطالعه، اظهار داشت: «بازیابی کافی پس از ضربه مغزی نیز بسیار مهم است و ممکن است تحت تأثیر عوامل متعددی (مانند غذا، خواب، ورزش) باشد که می‌تواند با سفرهای طولانی مدت پیچیده شود.

شرکت کنندگان در این مطالعه شامل تیم های راگبی مدرسه، یک تیم راگبی دانشگاهی و یک تیم راگبی حرفه ای هستند. تیم های مدرسه متشکل از ورزشکاران مرد بین 14 تا 18 سال، در حالی که تیم راگبی دانشگاه شامل 48 مرد بین 18 تا 25 سال بود. تیم راگبی نخبه شامل بازیکنان مرد بین 18 تا 34 سال بود.

تیم‌ها در سطوح مختلف ورزشی باید پیامدهای سفر بر مدیریت ضربه مغزی را در نظر بگیرند. این ممکن است شامل تأخیر در سفر برگشت برای کسانی باشد که دچار ضربه مغزی شده‌اند، که به آنها زمان بیشتری برای بهبودی قبل از بازگشت به خانه می‌دهد.

محقق، ناتان هاوارث، گفت؛ “این تحقیق با هدف افزایش آگاهی از آسیب‌های مربوط به سر به‌ویژه تفاوت‌های موجود در محیط‌های بازی انجام شد، و در حالی که تمرکز بر آسیب‌های سر در میان جامعه راگبی افزایش یافته است، نگاه دقیق‌تر به سایر عوامل کمک کننده بدون شک ایمنی بازیکنان در حال حرکت رو به جلو را بهبود می‌بخشد. ”

فیزیو اندی همینگ، رئیس راگبی کاونتری، گفت: “این نوع تحقیقات نه تنها برای بازی ما، بلکه برای همه ورزش های تماسی ارزشمند است. پیشنهاد اخیر کاهش ارتفاع تکل بازی آماتور به وضوح نشان دهنده شدت تهدیدی است که ضربه مغزی برای افراد واقع بینانه ایجاد می کند. ضربه مغزی یکی از شایع‌ترین آسیب‌هایی است که ما با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم، و نسبتاً در مورد آن به عنوان یک جامعه ورزشی اطلاعات کمی داریم.»

“ما باید سعی کنیم تا جایی که ممکن است درباره این آسیب دیدگی بفهمیم، به این معنی که هیچ سنگی نمی تواند روی سنگ بگذارد. تحقیق در مورد تأثیری که سفر می تواند بر آسیب های سر داشته باشد و اینکه چگونه خستگی سفر می تواند درجه ضربه مغزی بازیکن را بدتر کند. حوزه ای است که درک آن هم در بازی حرفه ای و هم در بازی آماتور فوق العاده مفید خواهد بود.”

دن لوئیس، بازیکن سابق راگبی کاونتری – که هنوز راگبی سطح پایین‌تری بازی می‌کند، می‌گوید: “به عنوان یک بازیکن، دیدن تحقیقات مربوط به ضربه مغزی که جدی گرفته می‌شود، مایه اطمینان است. اخیراً ما خطرات بسیار واقعی‌ای را دیده‌ایم که می‌تواند از برخوردهای متعدد سر ناشی شود. و چگونه می توان نه تنها توانایی یک راگبی، بلکه توانایی زندگی عادی را نیز از بین برد.”

“شخصاً، هرگز قبلاً به تأثیراتی که سفر می تواند بر یک مورد ضربه مغزی داشته باشد فکر نکرده ام، اما دقیقاً به همین دلیل است که چنین تحقیقاتی بسیار حیاتی است. ما باید در هر مسیر ممکن سفر کنیم تا تا آنجا که می توانیم در مورد این موضوع بدانیم. مصدومیت تا بتوانیم بازیکنان را ایمن نگه داریم.”