استفاده از موش هایی با سیستم ایمنی انسانی برای آزمایش ایمنی درمانی سرطان

موش های دارای سلول های ایمنی انسانی روش جدیدی برای آزمایش داروهای ضد سرطانی هستند که سیستم ایمنی را در مطالعات پیش بالینی هدف قرار می دهند. یک تیم تحقیقاتی دانشگاه کوبه با استفاده از مدل جدید خود، با موفقیت روش درمانی جدیدی را آزمایش کردند که سلول‌های ایمنی را به سیستم تشخیص خود بدن بسته و به سلول‌های تومور حمله می‌کند.

سلول های سرطانی ساختارهایی را روی سطح خود نشان می دهند که آنها را به عنوان بخشی از خود شناسایی می کند و بنابراین از بلعیده شدن آنها توسط ماکروفاژها، نوعی سلول ایمنی، جلوگیری می کند. هدف ایمونوتراپی سرطان بر هم زدن این سیستم های تشخیص است.

مطالعات قبلی نشان داده‌اند که ماده‌ای که ماکروفاژها را بر روی یکی از این شناسه‌ها به نام CD47 کور می‌کند، با غیرفعال کردن ساختار اسکن CD47 آن‌ها به نام SIRPα، می‌تواند سلول‌ها را برای مبارزه با تومور در ترکیب با آنتی‌بادی‌های درمانی هدف‌دار سرطان از جمله فعال کند. ریتوکسیماب با این حال، از آنجایی که این رویکرد برای شناسایی خود سلول‌های انسانی بسیار خاص است، تاکنون فقط می‌توان آن را بر روی انسان یا میمون آزمایش کرد و مطالعات پیش‌بالینی روی موش‌ها را غیرممکن کرد.

برای غلبه بر این مشکل، Saito Yasuyuki، ایمونوآنکولوژیست دانشگاه کوبه و تیمش تجربیات خود را با ایجاد مدل‌های ایمنی موش و پیوند بخش‌هایی از سیستم ایمنی بدن انسان به موش‌ها انجام دادند.

او می‌گوید: “مطالعات با استفاده از مدل‌های موش با سیستم ایمنی انسانی، بر لنفوسیت‌ها، نوعی سلول ایمنی مرتبط با بیماری‌های عفونی تمرکز کرده‌اند. جنبه ویژه رویکرد ما این است که مدل جدید موش ما بر روی ماکروفاژها تمرکز دارد، زیرا می‌خواهیم آنها را برای بیماری‌های عفونی مورد هدف قرار دهیم. توسعه ایمونوتراپی های جدید سرطان.”

این محققین را قادر ساخت تا هم مدل موشی با عملکرد کامل تری از سرطان انسان ایجاد کنند و هم کارآیی رویکرد چشم بند را برای اولین بار در این محیط آزمایش کنند.

نتایج آنها در مجله منتشر شده است مرزها در ایمونولوژی، نشان داد که درمان هدفمند ماکروفاژها در واقع یک پاسخ سرطان موثر را القا می کند. با این حال، سایتو توضیح می‌دهد: «مهیج‌ترین جنبه این نتیجه این است که این رویکرد نه تنها باعث تقویت (بلع) سلول‌های تومور توسط ماکروفاژها می‌شود، بلکه ماکروفاژهای مرتبط با تومور را که یکی از موضوعات فعلی ایمونوتراپی سرطان است، برنامه‌ریزی می‌کند.

سیستم ایمنی نقش مبهم در توسعه و مبارزه با سرطان دارد. از یک طرف می تواند سلول های سرطانی را بشناسد و با آنها مبارزه کند. از سوی دیگر، ماکروفاژها نیز با تومورها ارتباط دارند و هم از رشد آنها حمایت می کنند و هم سایر پاسخ های ایمنی ضد تومور را سرکوب می کنند. تبدیل این سلول‌ها علیه سرطان، رویکرد جدیدی است که محققان دانشگاه کوبه اکنون می‌توانند با مدل جدید موش انسانی‌شده خود به پیشبرد آن کمک کنند.

اما نتیجه ارتباط گسترده تری نیز دارد. سایتو می‌گوید: «هیچ مدل‌های بالینی مناسب in vivo برای توسعه درمانی برای هدف قرار دادن ماکروفاژهای انسانی اطراف تومورها وجود نداشت، بنابراین رویکردهای جدید باید مستقیماً روی بیماران آزمایش می‌شد. من معتقدم مدل ما کاملاً شکاف را پر می‌کند و ممکن است به انتخاب مؤثرترین آنها کمک کند. درمان از چندین نامزد برای درمان‌هایی که سلول‌های ایمنی انسان را هدف قرار می‌دهند. هدف بلندمدت پروژه من ایجاد یک مدل موش سیستم ایمنی انسانی است که صادقانه پاسخ ایمنی در برابر تومور را نشان می‌دهد.”