بررسی تاب آوری از طریق شبکه های ظرفیت ذاتی در سالمندان

در سنین بالا، یک پیوند محکم تر بین حوزه های مختلف ظرفیت عملکردی ممکن است نشان دهنده از دست دادن انعطاف پذیری سیستم باشد. این در مطالعه ای که در دانشکده علوم ورزش و سلامت در دانشگاه Jyväskylä فنلاند انجام شد مشاهده شد.

هنگامی که حوزه های ظرفیت عملکردی به شدت به هم مرتبط هستند، اختلال در یک حوزه می تواند بر سایر حوزه ها تأثیر بگذارد و منجر به فروپاشی عملکرد شود. بنابراین، مهم است که به عملکرد به عنوان یک کل نگاه کنیم و از جنبه های مختلف رفاه جسمی و روانی مراقبت کنیم.

ظرفیت عملکردی انسان را می توان به عنوان یک اکوسیستم متشکل از اجزای مختلف مانند حرکت، عملکردهای حسی، شناختی و ذهنی در نظر گرفت. با بالا رفتن سن، انعطاف پذیری سیستم ظرفیت عملکردی آن را قادر می سازد تا در هنگام مواجهه با موانع یا چالش ها حفظ و بهبود یابد.

مطالعه مبتنی بر جمعیت از تحلیل شبکه برای بررسی به هم پیوستگی حوزه‌های مختلف ظرفیت عملکردی استفاده کرد. نتایج نشان داد که حوزه‌های ظرفیت عملکردی در افراد مسن‌تر و افراد با سلامت ضعیف‌تر ارتباط نزدیک‌تری دارند.

انعطاف‌پذیری سیستم ظرفیت عملکردی ممکن است ویژگی‌های مشابهی با تاب‌آوری در سیستم‌های دیگر، مانند سیستم‌های طبیعی یا اقتصاد داشته باشد.

کایسا کویوونن، محقق فوق دکترا، می‌گوید: «برای مثال، یک اقتصاد بسیار شبکه‌ای در سراسر مرزهای ملی، آسیب‌پذیری زنجیره‌های تأمین را افزایش می‌دهد. همین ایده می‌تواند در مورد سلامت و عملکرد نیز اعمال شود».

اگرچه بدن و ذهن به هم مرتبط هستند، اما باید به اندازه کافی مستقل از یکدیگر باشند. یک سیستم کاملاً به هم پیوسته می تواند به یک اثر دومینو منجر شود: اختلال در یک ناحیه از عملکرد ممکن است به بقیه سیستم سرایت کند و در نهایت آن را از بین ببرد. “

یک سیستم ظرفیت انعطاف پذیر و عملکردی، به عنوان مثال، دارای ذخایر قدرت عضلانی کافی است تا بدتر شدن آن، به عنوان مثال، در هنگام استراحت در بستر، منجر به از دست دادن توانایی راه رفتن نشود، که به نوبه خود می تواند منجر به علائم افسردگی شود. منابع مختلف همچنین امکان اصلاح رفتار را فراهم می کنند تا کارهای مهم همچنان قابل انجام باشند.

پروفسور تاینا رانتانن، محقق اصلی مطالعه AGNES، می‌گوید: «افراد به طور کلی در صورت داشتن ظرفیت ذخیره کافی قادر به سازگاری هستند. آنها می‌توانند یک ظرفیت مختل شده را با ظرفیت‌های دیگر جبران کنند.

“به عنوان مثال، اگر بتوانید یک ماشین رانندگی کنید، علیرغم کاهش تحرک می توانید حرکت کنید. این در صورتی امکان پذیر است که سایر جنبه های ظرفیت عملکردی، مانند سطوح خوب پردازش اطلاعات و عملکرد حسی، اجازه دهد. انعطاف پذیری ظرفیت عملکردی کاهش می یابد.”

پژوهش انجام شده مبنایی را برای به کارگیری رویکردهای تاب آوری سیستم ها از سایر رشته ها برای مطالعه سلامت و ظرفیت عملکردی فراهم می کند.

کویوونن می‌گوید: «با افزایش سن، تغییرات ناگهانی، یعنی انتقال‌های حیاتی در سلامت و عملکرد ممکن است رخ دهد، اگر اختلالی، مانند یک بیماری، از ظرفیت سیستم‌های بدن برای مقابله فراتر رود».

چنین نقاط اوج و پدیده‌های انتقال بحرانی مدت‌هاست که برای مثال در سیستم‌های طبیعی در زمینه گرمایش جهانی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، اما کمتر در زمینه سلامت و عملکرد انسان مورد مطالعه قرار گرفته‌اند.

کویوونن حدس می‌زند که در آینده، برای مثال، با بررسی تراکم شبکه سیستم‌های بدن، ممکن است بتوان تعیین کرد که آیا نقطه عطف بین “توانایی عملکردی” و “عملکرد مختل” در حال نزدیک شدن است یا خیر.

کویوونن می گوید: «در جوامع پیر، حفظ ظرفیت عملکردی افراد تا زمانی که ممکن است برای حفظ کیفیت خوب زندگی مهم است.

این تحقیق در منتشر شده است مجلات پیری، سری A: علوم زیستی و علوم پزشکی.