مطالعه بریتانیا وزن ایده آل برای بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 را برای به حداقل رساندن خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی شناسایی می کند.

تحقیقات جدیدی که در کنگره اروپایی چاقی (ECO) امسال در ونیز ایتالیا (12 تا 15 مه) ارائه شده است، محدوده وزن بدن بهینه را برای بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 برای به حداقل رساندن خطر مرگ ناشی از هر گونه بیماری قلبی عروقی، از جمله قلب، شناسایی می کند. نارسایی، بیماری قلبی، سکته مغزی و بیماری مزمن کلیوی.

یافته‌ها، بر اساس داده‌های بهداشتی از Biobank بریتانیا، نشان می‌دهد که برای بزرگسالان 65 سال یا کمتر، حفظ شاخص توده بدنی (BMI) در محدوده طبیعی 23-25 ​​کیلوگرم بر متر مربع با کمترین خطر مرگ ناشی از آن مرتبط است. بیماری قلب و عروقی. اما برای افراد بالای 65 سال، داشتن اضافه وزن متوسط ​​با BMI 26-28 کیلوگرم بر متر مربع، کمترین خطر را داشت.

حفظ وزن سالم برای کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی، به ویژه برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که مستعد ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و مرگ هستند، بسیار مهم است. با این حال، مشخص نیست که آیا محدوده بهینه BMI برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بسته به سن متفاوت است یا خیر.

برای رفع این شکاف‌های دانش، محققان تفاوت‌های سنی در ارتباط بین BMI و خطر مرگ قلبی عروقی را در 22874 شرکت‌کننده در Biobank بریتانیا با تشخیص قبلی دیابت نوع 2 در زمانی که بین سال‌های 2006 تا 2010 ثبت نام کردند، بررسی کردند. بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی قبلی مستثنی نشده است.

میانگین سنی همه شرکت کنندگان 59 سال بود و حدود 59 درصد زن بودند. سلامت قلبی عروقی آنها با استفاده از سوابق سلامت مرتبط، به مدت نزدیک به 13 سال پیگیری شد که طی آن 891 شرکت کننده بر اثر بیماری های قلبی عروقی جان خود را از دست دادند.

محققان داده‌ها را در دو گروه سنی – افراد مسن (بیش از 65 سال) و میانسال (65 سال یا کمتر) – تجزیه و تحلیل کردند و رابطه بین متغیرهایی مانند BMI، دور کمر، و نسبت دور کمر به قد را ارزیابی کردند. خطر مرگ قلبی عروقی

نقطه برش بهینه BMI نیز در گروه‌های سنی مختلف محاسبه شد و یافته‌ها برای عوامل خطر سنتی متابولیک قلبی و سایر عوامل مرتبط با پیامدهای نامطلوب قلبی عروقی از جمله سن، جنس، سابقه مصرف سیگار، مصرف الکل، سطح ورزش بدنی و سابقه تنظیم شد. از بیماری های قلبی عروقی

تجزیه و تحلیل ها نشان داد که در گروه میانسال، داشتن BMI در محدوده اضافه وزن (25 کیلوگرم در متر مربع تا 29.9 کیلوگرم بر متر مربع) با خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی 13 درصد بیشتر از افراد دارای شاخص توده بدنی طبیعی همراه بود. محدوده (کمتر از 25.0 کیلوگرم بر متر مربع).

با این حال، در گروه سالمندان، داشتن BMI در محدوده اضافه وزن (25 کیلوگرم در متر مربع تا 29.9 کیلوگرم بر متر مربع) با 18 درصد کمتر خطر مرگ در مقایسه با داشتن BMI در محدوده طبیعی (کمتر از 25.0 کیلوگرم در متر مربع) همراه بود. متر مربع).

رابطه بین BMI و خطر مرگ قلبی عروقی، حتی پس از طبقه بندی بر اساس سن، یک الگوی U شکل نشان داد، بنابراین نقطه برش بهینه BMI در گروه های مسن و میانسال متفاوت بود.

برای گروه میانسال، برش بهینه BMI 24 کیلوگرم بر متر مربع بود، در حالی که برای گروه مسن، 27 کیلوگرم بر متر مربع بود. در نتیجه، برنامه‌های درمانی شخصی را می‌توان در محیط‌های بالینی با تنظیم توصیه‌ها برای گروه‌های سنی مختلف توسعه داد.

محققان همچنین رابطه مثبتی بین دور کمر و نسبت دور کمر به قد و خطر مرگ قلبی عروقی پیدا کردند. با افزایش دور کمر، خطر مرگ قلبی عروقی نیز افزایش متناظری را نشان داد.

هنگامی که جمعیت مورد مطالعه به دو دسته مسن و میانسال تقسیم شد، این روند صعودی ثابت باقی ماند. الگوهای مشابهی برای نسبت دور کمر به قد مشاهده شد. با این حال، هیچ نقطه برش BMI قابل توجهی شناسایی نشد.

دکتر Shaoyong Xu از بیمارستان مرکزی Xiangyang، بیمارستان وابسته دانشگاه هنر و علم هوبی، Xiangyang، می‌گوید: «نکته مهم، ما نشان می‌دهیم که BMI بهینه برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بسته به سن، مستقل از عوامل خطر متابولیک قلبی متفاوت است. چین.

یافته‌های ما نشان می‌دهد که برای افراد مسن‌تر که دارای اضافه وزن متوسط ​​هستند اما چاق نیستند، حفظ وزن به جای کاهش وزن ممکن است راه عملی‌تری برای کاهش خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی باشد.

او می افزاید: “یافته های ما همچنین نشان می دهد که چاقی ممکن است تا حدودی در برابر بیماری های کشنده محافظت کند. مکانیسم های بیولوژیکی احتمالی که این “پارادوکس بقای چاقی” را در افراد مسن توضیح می دهد ممکن است با نرخ پایین تر از دست دادن توده استخوان همراه باشد که این امر باعث کاهش می شود. اثرات دوره های سقوط و تروما، و ذخایر تغذیه ای بیشتر برای سازگاری با دوره های استرس حاد.”

نویسندگان می گویند که در آینده، از معیارهای چاقی مرکزی، مانند دور کمر، برای اصلاح بیشتر این خطر استفاده می شود.

این یک مطالعه مشاهده ای است و به این ترتیب، نمی تواند علت را ایجاد کند. و محققان محدودیت‌های مختلفی را برای یافته‌های خود تأیید می‌کنند، از جمله تعداد کمی از مرگ‌های قلبی عروقی و عدم اطلاعات در مورد نوع بیماری قلبی عروقی یا درمان‌های خاص.

آنها همچنین خاطرنشان می‌کنند که اکثر شرکت‌کنندگان در مطالعه Biobank بریتانیا سفیدپوست هستند، بنابراین این یافته‌ها ممکن است برای افراد با پیشینه‌های قومی دیگر صدق نکند. همچنین، ماهیت مطالعه کوهورت ممکن است خطاهای طبقه‌بندی بالقوه‌ای ایجاد کند که می‌تواند تا حدی بر نتیجه‌گیری تأثیر بگذارد، زیرا اندازه‌گیری‌های آنتروپومتریک فقط در شروع مطالعه ارزیابی شد و وزن بدن ممکن است در طول دوره پیگیری تغییر کند.

ارائه شده توسط انجمن اروپایی برای مطالعه چاقی