مطالعه آزمایشی نشان می‌دهد که کوکتل‌های شخصی‌شده آنتی‌بیوتیک‌ها، پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها در درمان IBS نویدبخش هستند.

طبق تحقیقات ارائه شده در کنگره جهانی ESCMID (ECCMID سابق) در بارسلون اسپانیا (27 تا 30 آوریل) “کوکتل‌های” شخصی‌شده آنتی‌بیوتیک‌ها، پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها در درمان شکل رایج سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) نویدبخش است. ).

IBS پس از عفونت (PI-IBS) نوعی سندرم روده تحریک پذیر است که پس از گاستروانتریت یا مسمومیت غذایی ایجاد می شود.

پروفسور Maurizio Sanguinetti از دانشگاه Cattolica del Sacro Cuore ایتالیا می‌گوید: «تخمین‌ها متفاوت است، اما تحقیقات نشان می‌دهد که تقریباً 10 تا 30 درصد از افرادی که گاستروانتریت حاد را تجربه می‌کنند دچار PI-IBS می‌شوند. علائمی مانند اسهال، یبوست. نفخ و درد شکم می تواند ماه ها یا حتی سال ها پس از عفونت اولیه باقی بماند.

درمان بر مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی متمرکز است. معمولاً شامل ترکیبی از اصلاح رژیم غذایی، تغییر سبک زندگی، داروهای ضد اسهال، پروبیوتیک ها و سایر داروها و درمان های روانشناختی مانند درمان شناختی رفتاری است.

“اما علائم می تواند به طور گسترده ای در بین افراد متفاوت باشد و ممکن است همیشه به درمان های مرسوم پاسخ ندهد، به این معنی که درمان آن می تواند چالش برانگیز باشد. با توجه به اینکه گاستروانتریت می تواند میکروبیوتای روده را مختل کند، بازیابی یک میکروبیوتای سالم یک راه بالقوه برای درمان است.”

برای بررسی پتانسیل آن، پروفسور Sanguinetti و همکارانش یک مطالعه مقدماتی را انجام دادند که در آن 13 بیمار PI-IBS (هشت مرد و پنج زن؛ میانگین سنی 31 سال) با میکروبیوتای روده هدفمند تحت درمان قرار گرفتند.

نه نفر از بیماران (69.2٪) IBS غالب با اسهال (IBS-D) و چهار (30.8٪) IBS غالب با یبوست (IBS-C) داشتند. نفخ و درد شکم به ترتیب در 2/69 درصد (13/9) و 9/76 درصد (13/10) از بیماران وجود داشت.

ابتدا میکروبیوتای روده بیمار آنالیز شد. از پروفایل ژنتیکی برای شناسایی باکتری های موجود در نمونه های مدفوع و به همین ترتیب روده استفاده شد. فراوانی انواع مختلف باکتری نیز اندازه گیری شد.

از بین بیماران، 23٪ (3/13) تنوع باکتریایی کمتر از حد انتظار داشتند، در حالی که 23٪ (3/13) دارای سطوح بالای پروتئوباکتری بودند. اینها باکتری های پیش التهابی هستند و افزایش تعداد آنها می تواند PI-IBS را بدتر کند. در مجموع 61.5٪ (8/13) سطوح پایینی از Akkermansia، یک باکتری “محافظت کننده”، و 69٪ (9/13) سطوح پایین Bifidobacterium، یک میکروب “محافظت کننده” دیگر داشتند.

حدود 38.5٪ (5/13) از بیماران سطوح پایین Firmicutes و 54٪ (7/13) سطوح پایینی از باکتری های تولید کننده اسیدهای چرب زنجیره کوتاه داشتند که هر دو نیز محافظت کننده هستند.

سپس، یک درمان شخصی برای هر بیمار، بر اساس نتایج آنها، با هدف متعادل کردن مجدد میکروبیوتای روده طراحی شد.

این شامل دوره های کوتاه آنتی بیوتیک ریفاکسیمین (9/13، 69٪ بیماران) یا پارومومایسین (4/13، 31٪) برای کاهش سطح باکتری های بالقوه مضر، و به دنبال آن پری بیوتیک ها و/یا پست بیوتیک ها برای افزایش تعداد محافظت کننده ها بود. باکتری ها و رقابت با باکتری های مضر برای فضا و منابع.

پری بیوتیک ها اینولین و پسیلیوم (9/13؛ 69%)، پروبیوتیک ها بیفیدوباکتریوم (5/13؛ 38.5%)، لاکتوباسیلوس (7/13؛ 54%)، Escherichia coli Nissle 1917 (2/13؛ 15%) بودند. و مبتنی بر چند گونه (5/13؛ 38.5٪).

علائمی مانند درد شکم، نفخ، یبوست و اسهال با استفاده از مقیاس رتبه بندی علائم گوارشی (GSRS) ارزیابی شد.

دوازده هفته پس از شروع درمان، 93 درصد (13/12) از بیماران بهبود علائم را تجربه کردند و 5/38 درصد (13/5) بهبودی کامل داشتند.

پروفسور Sanguinetti می‌گوید: «رویکرد پزشکی دقیق، که در آن آزمایش و تجزیه و تحلیل دقیق میکروبیوتای روده امکان توسعه درمان‌های شخصی‌سازی شده را فراهم می‌کند، نویدبخش درمان IBS پس از عفونت است.

در حالی که برای تایید این یافته‌های اولیه به مطالعات دقیق‌تر در مقیاس بزرگ‌تر نیاز است، این نوع آزمایش احتمالاً به زودی به طور گسترده در درمان IBS پس از عفونت و سایر شرایط مشابه استفاده خواهد شد.

ارائه شده توسط انجمن میکروبیولوژی بالینی و بیماری های عفونی اروپا