ورزش مداوم 2 تا 3 بار در هفته در طولانی مدت با کاهش خطر بی خوابی در حال حاضر مرتبط است.

یک مطالعه بین المللی 10 ساله نشان می دهد که ورزش مداوم 2 تا 3 بار در هفته در طولانی مدت با کاهش خطر بی خوابی و همچنین توانایی انجام 6 تا 9 ساعت توصیه شده بسته شدن چشم در هر شب مرتبط است. در مجله دسترسی آزاد BMJ Open.

به گفته محققان، ورزش منظم با سلامت کلی بهتر مرتبط است و مطالعات متعدد نشان داده اند که فعالیت بدنی خواب با کیفیت بهتری را بهبود می بخشد و ممکن است علائم بی خوابی مزمن را بهبود بخشد.

اما کاملاً مشخص نیست که جنسیت، سن، وزن (BMI)، تناسب اندام کلی، سلامت عمومی و نوع ورزش چقدر در این ارتباط نقش دارند.

برای بررسی بیشتر این موضوع، محققان فراوانی، مدت و شدت فعالیت بدنی هفتگی و علائم بی خوابی، خواب شبانه و خواب آلودگی در روز را در میان بزرگسالان میانسال از 21 مرکز در 9 کشور اروپایی ارزیابی کردند.

4399 شرکت‌کننده در مطالعه (2085 مرد؛ 2254 زن) از نظرسنجی سلامت تنفسی جامعه اروپا انتخاب شدند.

آنها به سؤالاتی در مورد فراوانی و مدت فعالیت بدنی در ابتدا (ECRHS II؛ 1998-2002) و در مورد فعالیت بدنی، علائم بی خوابی (پرسشنامه اولیه خواب نوردیک؛ مقیاس 1-5)، مدت زمان خواب و خواب آلودگی در طول روز (مقیاس خواب Epworth) پاسخ داده بودند. ) 10 سال بعد (ECRHS III؛ 2011-14).

شرکت‌کنندگانی که گزارش دادند حداقل دو بار یا بیشتر در هفته، به مدت 1 ساعت در هفته یا بیشتر ورزش می‌کردند، به عنوان فعال بدنی طبقه‌بندی شدند.

در طول دوره 10 ساله، 37٪ (1601) از شرکت کنندگان به طور مداوم غیر فعال بودند. 18% (775) از نظر بدنی فعال شدند. 20% (881) غیر فعال شدند. و 25٪ (1082) به طور مداوم فعال بودند.

شرکت کنندگان در نروژ به احتمال زیاد به طور مداوم فعال بودند، در حالی که شرکت کنندگان در اسپانیا و پس از استونی به احتمال زیاد به طور مداوم غیرفعال بودند.

شرکت‌کنندگانی که دائماً فعال بودند، بیشتر مرد، جوان‌تر و وزن کمی کمتر بودند. آنها همچنین کمتر سیگاری هستند و بیشتر در حال حاضر کار می کنند.

پس از تنظیم سن، جنس، وزن (BMI)، سابقه سیگار کشیدن و مرکز مطالعه، افرادی که به طور مداوم فعال بودند، به طور قابل توجهی (42٪) کمتر به سختی به خواب می روند و 22٪ کمتر احتمال دارد که علائم بی خوابی داشته باشند. و 40 درصد کمتر احتمال دارد 2 یا 3 علامت بی خوابی را گزارش کنند (37 درصد کمتر).

علائم بی خوابی نیز به طور مستقل با سن، جنسیت زن و وزن مرتبط بود.

در مورد کل ساعات خواب شبانه و خواب‌آلودگی در طول روز، پس از تنظیم سن، جنس، وزن، سابقه مصرف سیگار و مرکز مطالعه، شرکت‌کنندگانی که دائماً فعال بودند به احتمال زیاد خواب‌های عادی داشتند، در حالی که افراد غیرفعال کمترین احتمال را داشتند که در آن دسته قرار بگیرند. .

افرادی که دائماً فعال بودند به طور قابل توجهی (55٪) بیشتر به احتمال زیاد خواب طبیعی داشتند، به طور قابل توجهی کمتر (29٪) کوتاه بودند (6 ساعت یا کمتر)، و 52٪ احتمال کمتری داشتند که طولانی بخوابند (9 ساعت یا بیشتر). و کسانی که فعال شده بودند 21 درصد بیشتر از کسانی که به طور مداوم غیرفعال بودند خواب طبیعی داشتند.

محققان اذعان کردند که قادر به ارزیابی عینی تغییرات در سطوح فعالیت بدنی بین دو مقطع زمانی نبودند و همه عناصر بر ارزیابی ذهنی از طریق پرسشنامه تکیه داشتند.

اما با این وجود نتیجه می‌گیرند: «نتایج ما با مطالعات قبلی که تأثیر مفیدی را نشان داده‌اند مطابقت دارد. [physical activity] در مورد علائم بی خوابی، اما مطالعه کنونی به علاوه اهمیت ثبات در ورزش را در طول زمان نشان می دهد، زیرا این ارتباط برای افراد فعال اولیه که غیرفعال شده بودند از بین رفت.