پس از حمله دوم با چاقو در سیدنی، والدین چگونه می توانند با فرزندان خود صحبت کنند و به آنها کمک کنند احساس امنیت کنند؟

طی سه روز، دو حمله ویرانگر با چاقو در سیدنی رخ داده است. ممکن است فرزند شما این موارد را در اخبار یا رسانه های اجتماعی دیده باشد. یا ممکن است از دوستان یا در مدرسه در مورد آن بشنوند.

چگونه والدین می توانند به کودکان و نوجوانان کمک کنند تا این اخبار را پردازش کنند و اطمینان حاصل کنند که در جامعه خود احساس امنیت می کنند؟

از فرزندتان پیروی کنید

همه بچه ها با هم فرق دارند. برخی به طور طبیعی بیشتر مضطرب یا حساس هستند. برخی علاقه بیشتری به اخبار خواهند داشت. به جای اینکه فقط به سن فرزندتان فکر کنید، می توانید از سطح علاقه و دانش فرزندتان در مورد رویدادهای اخیر راهنمایی بگیرید.

بچه ها اغلب بهتر از آنچه که ما به آنها اعتبار می دهیم، می توانند با شنیدن اخبار سخت یا ناراحت کننده کنار بیایند.

صحبت کردن در مورد رویدادها به کودکان کمک می کند تا آنچه را که اتفاق افتاده است درک کنند و به ما فرصتی می دهد تا آنها را مطمئن کنیم. این بدان معنا نیست که شما نیاز به جزئیات زیادی دارید. در واقع، یک پاسخ آرام، ساده و واقعی بهترین است.

اگر فرزند خردسال شما اخباری در مورد حمله Bondi Junction شنیده است، ممکن است بگویید:

“آن مرد از نظر ذهنی خوب نبود. او به دیگران صدمه زد اما پلیس او را متوقف کرد. بیشتر افرادی که با مشکلات احساسی یا فکری دست و پنجه نرم می کنند کمک می گیرند و هرگز به کسی صدمه نمی زنند.”

نیازی نیست جزییات واضح ارائه دهید یا درباره چیزی فراتر از سؤالی که فرزندمان پرسیده بحث کنید.

از همه احساسات حمایت کنید

اگر فرزند شما نسبت به اتفاقی که افتاده است ناراحت یا مضطرب است، مهم است که به احساسات او توجه کنید، به آنها گوش دهید و آنها را بپذیرید.

شما همچنین می توانید با فرزند خود همدردی کنید – آنچه اتفاق افتاده وحشتناک و ترسناک است. پاسخ آنها کاملا طبیعی است.

گاهی اوقات والدین ممکن است فکر کنند که در صورت بدتر شدن ترس و اضطراب کودکان، نباید به آنها فضایی بدهند. رد کردن آنها (“به آن فکر نکن!”) راهی آسان برای از بین بردن مشکل به نظر می رسد. اما احساسات پیچیده هستند و برعکس آن در واقع صادق است.

وقتی اجازه می‌دهیم احساسات آزادانه بیان شوند، به کودکان کمک می‌کنیم موقعیت را درک کنند و احساسات خود را پردازش کرده و از طریق آن حرکت کنند.

در مورد نادر بودن این رویدادها صحبت کنید

همچنین مهم است که برخی از حقایق را در گفتگو وارد کنید.

اگرچه ما دو رویداد را پشت سر هم داشته ایم، چنین حملاتی در استرالیا بسیار نادر است (در واقع، به همین دلیل است که آنها اخبار را به شکل قابل توجهی منتشر می کنند).

همچنین می‌توانید به فرزندتان بگویید که قوانین سختگیرانه‌ای علیه افرادی که به دیگران آسیب می‌رسانند وجود دارد، و خدمات زیادی برای کمک وجود دارد. ما می بینیم که پلیس و بیمارستان ها به هنگام اتفاقات بد واکنش نشان می دهند و کمک می کنند. ما همچنین هر روز می بینیم که افراد جامعه برای کمک و حمایت از یکدیگر گرد هم می آیند.

واکنش خود ما مهم است

والدین الگوی فرزندان خود هستند. در مواقع استرس، کودکان به والدین نگاه می کنند تا بفهمند چه اتفاقی افتاده است، چه خطری دارد و چگونه باید واکنش نشان دهند.

اگر والدین واقعاً احساساتی باشند و نشان دهند که ناراحت، ترسیده یا مضطرب هستند، می‌تواند برای کودکان ترسناک یا ناراحت‌کننده باشد، زیرا نشان می‌دهد اوضاع از کنترل خارج شده است.

اگر اخبار را بخوانیم و احساسات خود را به دور از کودکان خردسال پردازش کنیم، کمک می کند.

با بچه های بزرگتر، می توان در مورد احساسات مشترک ما از غم، اندوه و وحشت صحبت کرد. اما هنوز هم برای والدین مهم است که آرام باشند، بنابراین نشان می‌دهیم که همه چیز درست است.

روال عادی را ادامه دهید

پایبندی به روال های روزمره آشنا به ما و فرزندانمان کمک می کند احساس امنیت کنیم. این به این دلیل است که دیدن ادامه زندگی بدون تغییر برای کودکان اطمینان بخش است.

بنابراین مهم است که به مغازه‌ها یا مکان‌های عبادت برگردید، همانطور که معمولاً انجام می‌دهید.

اگر فرزندتان نگرانی‌هایش را بیان می‌کند، به آن‌ها گوش دهید، همدردی کنید، به او اطمینان دهید که اتفاقی که افتاده بسیار نادر بوده است و بی‌صدا به زندگی روزمره خود ادامه دهید.

سایر فعالیت ها نیز برای کمک به احساس امنیت کودک شما عالی هستند. این شامل بیرون رفتن، فعال شدن، و اوقات خوشی با هم، بازی کردن، سبک دل و احمق بودن است. همه این موارد به بدن ما کمک می کند تا آرام شود.

این مقاله از The Conversation تحت مجوز Creative Commons بازنشر شده است. مقاله اصلی را بخوانید.