آیا آمریکایی ها احساس می کنند به اندازه کافی می خوابند؟ یک نظرسنجی جدید گالوپ نشان می دهد که رویا ادامه دارد

اگر در حین خواندن این مطلب احساس خواب آلودگی یا خستگی می کنید و آرزو می کنید که کمی بیشتر چشمانتان را ببندید، تنها نیستید. بر اساس یک نظرسنجی جدید، اکثر آمریکایی ها می گویند که اگر بتوانند بیشتر بخوابند، احساس بهتری خواهند داشت.

اما در ایالات متحده، روحیه خرد کردن و بالا کشیدن خود با بوت استرپ های خود همه جا وجود دارد، هم در آغاز این کشور و هم در محیط فعلی ما با فناوری همیشه فعال و ساعات کاری. و خواب کافی می تواند مانند یک رویا به نظر برسد.

نظرسنجی گالوپ که روز دوشنبه منتشر شد، نشان داد که 57 درصد از آمریکایی ها می گویند که اگر بتوانند بیشتر بخوابند، احساس بهتری خواهند داشت، در حالی که تنها 42 درصد می گویند که به اندازه نیازشان می خوابند. این اولین مورد در نظرسنجی گالوپ از سال 2001 است. در سال 2013، زمانی که آخرین بار از آمریکایی ها پرسیده شد، دقیقاً برعکس بود – 56٪ گفتند که خواب مورد نیاز را داشتند و 43٪ گفتند که نمی خوابند.

زنان جوان‌تر، زیر 50 سال، احتمالاً گزارش می‌دهند که به اندازه کافی استراحت نمی‌کنند.

در این نظرسنجی همچنین از پاسخ‌دهندگان خواسته شد تا گزارش دهند که معمولاً چند ساعت در شب می‌خوابند: فقط 26 درصد گفتند که هشت ساعت یا بیشتر می‌خوابند، که تقریباً مقداری است که کارشناسان خواب می‌گویند برای سلامتی و رفاه روانی توصیه می‌شود. بیش از نیمی از آنها، 53 درصد، شش تا هفت ساعت را گزارش کردند. و 20 درصد گفتند که 5 ساعت یا کمتر از آن ها می خوابند، جهشی از 14 درصدی که کمترین میزان خواب را در سال 2013 گزارش کرده اند.

(و فقط برای اینکه شما حتی بیشتر احساس خستگی کنید، در سال 1942، اکثریت قریب به اتفاق آمریکایی ها بیشتر می خوابیدند. حدود 59٪ گفتند که هشت ساعت یا بیشتر می خوابند، در حالی که 33٪ گفتند که شش تا هفت ساعت می خوابند. اصلاً این چیست؟ )

دلایل دقیقاً مشخص نیست

این نظرسنجی به دلایلی نمی‌پردازد که چرا آمریکایی‌ها خواب مورد نیاز خود را نمی‌بینند، و از آنجایی که گالوپ آخرین بار این سوال را در سال 2013 مطرح کرد، هیچ داده‌ای وجود ندارد که تأثیر خاص چهار سال گذشته و دوران همه‌گیری را نشان دهد.

اما آنچه قابل توجه است، سارا فیورونی، محقق ارشد گالوپ، می‌گوید، تغییر دهه گذشته به سمت آمریکایی‌هایی است که فکر می‌کردند از خواب بیشتر بهره‌مند می‌شوند و به‌ویژه افزایش تعداد کسانی که می‌گویند پنج ساعت یا کمتر ساعت کار می‌کنند.

فیورونی گفت: «آن دسته پنج ساعت یا کمتر… تقریباً در سال 1942 شنیده نشد. تقریباً هیچ کس نیست که بگوید پنج ساعت یا کمتر خوابیده است.

جوزف دزیرزوسکی می‌گوید: در زندگی مدرن آمریکایی، «این باور فراگیر در مورد بی‌ضروری بودن خواب وجود دارد – این دوره بی‌تحرکی بود که در آن چیزی اتفاق نمی‌افتاد و زمان می‌برد که می‌توانست بهتر استفاده شود». معاون پژوهشی و علمی بنیاد ملی خواب.

او گفت که اخیراً اهمیت خواب برای سلامت جسمی، روانی و عاطفی بیشتر در جمعیت عمومی آشکار شده است.

و هنوز راه درازی در پیش است. برای برخی از آمریکایی‌ها، مانند جاستین بروگال، 31 ساله، یک برنامه‌ریز رویداد خوداشتغال با دو کودک کوچک، ساعت‌های کافی در روز وجود ندارد. بنابراین، اگرچه او اهمیت خواب را تشخیص می‌دهد، اما اغلب از اولویت‌های دیگری مانند پسر 4 ماهه‌اش که هنوز در طول شب بیدار است یا دختر 3 ساله‌اش، قرار می‌گیرد.

بروگال می‌گوید: «من واقعاً برایم ارزشمند است که بتوانم با (فرزندانم) وقت بگذرانم. بخشی از مزیت خوداشتغالی این است که برنامه منعطف تری دریافت می کنم، اما قطعا اغلب به هزینه مراقبت خودم است.

برای همه اینها یک پس‌زمینه فرهنگی نیز وجود دارد

پس چرا ما همیشه بیدار هستیم؟ یکی از دلایل احتمالی بی خوابی آمریکایی ها، فرهنگی است – تاکید طولانی مدت بر سخت کوشی و بهره وری.

برخی از زمینه ها بسیار قدیمی تر از تغییر مستند در نظرسنجی است. کلود فیشر، استاد جامعه شناسی در دانشکده تحصیلات تکمیلی دانشگاه کالیفرنیا برکلی، گفت که این شامل پروتستان های کشورهای اروپایی است که کشور را مستعمره کردند. سیستم اعتقادی آنها شامل این ایده بود که سخت کوشی و پاداش گرفتن با موفقیت، دلیلی بر لطف الهی است.

او گفت: “این بخش اصلی فرهنگ آمریکایی برای قرن ها بوده است.” می‌توانید این استدلال را مطرح کنید که… در شکل سکولار شده در طول قرن‌ها فقط به یک اصل کلی تبدیل می‌شود که فرد اخلاقاً صحیح کسی است که وقت خود را تلف نمی‌کند.»

جنیفر شرمن این را در عمل دیده است. استاد جامعه‌شناسی در دانشگاه ایالتی واشنگتن در تحقیقات خود در جوامع روستایی آمریکا در طول سال‌ها، می‌گوید که موضوع مشترک بین افرادی که با او مصاحبه می‌کرد، اهمیت داشتن یک اخلاق کاری محکم بود. این نه تنها در مورد کار مزدبگیر بلکه برای کار بدون مزد نیز صدق می‌کند، مانند اطمینان از تمیز بودن خانه.

او گفت که یک خط کلی از اساطیر فرهنگی آمریکا این ایده است که “به طور فردی مسئول ساختن سرنوشت خود باشیم.” “و این نشان می دهد که اگر شما بیش از حد وقت خود را تلف می کنید … شما مسئول شکست خود هستید.”

او افزود: «روی دیگر سکه تحقیر زیادی نسبت به افرادی است که تنبل تلقی می شوند.

بروگل می گوید که فکر می کند به عنوان والدین، نسل او می تواند برخی از این انتظارات را کنار بگذارد. او گفت: «من… گذراندن وقت با بچه هایم را اولویت می دهم، بر بکر نگه داشتن خانه ام.

اما با توجه به مراقبت از دو کودک، او گفت که صلح با خانه‌ای شلوغ‌تر به معنای زمان بیشتری برای استراحت نیست: «ما در حال سپری کردن وقت خانوادگی هستیم تا زمانی که، (کودک 3 ساله من) به رختخواب برود. ساعت هشت و سپس خانه را تنظیم مجدد می کنیم، درست است؟

معاوضه خواب بیشتر

در حالی که این نظرسنجی تنها تغییر گسترده ای را در دهه گذشته نشان می دهد، زندگی در میان همه گیری COVID-19 ممکن است بر الگوهای خواب افراد تأثیر بگذارد. همچنین در زندگی پس از کووید، «انتقام به تعویق انداختن زمان خواب» مورد بحث قرار می‌گیرد، که در آن افراد خواب را به تعویق می‌اندازند و در عوض در رسانه‌های اجتماعی حرکت می‌کنند یا نمایشی را به عنوان راهی برای کنترل استرس انجام می‌دهند.

لیز مشل با آن آشناست. این مرد 30 ساله آمریکایی به طور موقت با کمک هزینه تحقیقاتی در بلغارستان زندگی می کند، اما برای تامین مخارج زندگی خود به صورت نیمه وقت در ساعات کاری ایالات متحده کار می کند.

شب‌هایی که برنامه کاری‌اش تا ساعت 10 شب می‌رسد، مشل خود را در چرخه «تعویق انتقام» می‌بیند. او مدتی برای خودش می خواهد تا قبل از خواب فشارش را کاهش دهد و در نهایت ساعت های خواب را قربانی می کند تا این اتفاق بیفتد.

این در مورد زمان خواب نیز صدق می کند، جایی که من می گویم، “خب، من در طول روز وقت نداشتم، و اکنون ساعت 10 شب است، بنابراین من با تماشای X number احساس کاملاً خوب و موجه خواهم داشت.” قسمت‌های تلویزیون، صرف این مدت زمان در اینستاگرام، به عنوان روشی برای رفع فشار. “که بدیهی است که همیشه مشکل را بدتر می کند.”

© 2024 آسوشیتدپرس. تمامی حقوق محفوظ است. این مطالب را نمی توان بدون اجازه منتشر کرد، پخش کرد، بازنویسی کرد یا دوباره توزیع کرد.