مطالعه نشان می دهد که داروهای رایج دیابت خطر سرطان تیروئید را افزایش نمی دهند

داروهایی که به عنوان آنالوگ های GLP-1 شناخته می شوند برای درمان دیابت و چاقی به طور فزاینده ای محبوب شده اند، اما نگرانی هایی وجود دارد که ممکن است خطر ابتلا به سرطان تیروئید را افزایش دهند. اکنون یک مطالعه گسترده اسکاندیناوی که توسط محققان موسسه کارولینسکا انجام شده است، هیچ مدرکی دال بر چنین ارتباطی پیدا نکرده است. این مطالعه در منتشر شده است BMJ.

آگونیست های گیرنده GLP-1، همچنین به عنوان آنالوگ های GLP-1 شناخته می شوند، سطح قند خون و اشتها را کاهش می دهند. آنها به طور گسترده در درمان دیابت نوع 2 و چاقی استفاده می شوند و استفاده بالینی آنها به طور پیوسته افزایش می یابد. مطالعات قبلی و داده های عوارض جانبی نشان داده اند که این داروها می توانند با افزایش خطر تومورهای تیروئید مرتبط باشند. با این حال، به دلیل محدودیت در داده‌ها و روش‌شناسی، نمی‌توان نتیجه‌گیری روشنی گرفت که منجر به عدم اطمینان در مورد این عارضه جانبی بالقوه می‌شود.

بیورن پاسترناک، محقق اصلی دپارتمان پزشکی سولنا در موسسه کارولینسکا در سوئد می‌گوید: «بسیاری از مردم این داروها را مصرف می‌کنند، بنابراین بررسی خطرات احتمالی مرتبط با آن‌ها مهم است. “مطالعه ما گروه گسترده ای از بیماران را پوشش می دهد و پشتیبانی قوی از این که آنالوگ های GLP-1 با افزایش خطر سرطان تیروئید مرتبط نیستند، ارائه می دهد.”

محققان داده های ثبت ملی از دانمارک، نروژ و سوئد را در مورد 145000 بیمار تحت درمان با آنالوگ های GLP-1، عمدتا لیراگلوتید یا سماگلوتاید، و 290،000 بیمار تحت درمان با داروی دیابت دیگری (مهارکننده های DPP4) تجزیه و تحلیل کردند. خطر ابتلا به سرطان تیروئید بین گروه ها در یک دوره پیگیری متوسط ​​کمتر از چهار سال مقایسه شد.

درمان GLP-1 با افزایش خطر سرطان تیروئید مرتبط نبود. نتایج همچنین در مقایسه با گروه سوم داروهای دیابت (مهارکننده‌های SGLT2) سازگار بود.

می‌گوید: «ما نمی‌توانیم رد کنیم که خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان تیروئید در گروه‌های کوچک‌تری از بیمارانی که نمی‌توانیم در اینجا مطالعه کنیم، افزایش می‌یابد، برای مثال در افرادی که خطر مادرزادی بالای سرطان تیروئید مدولاری دارند که توصیه می‌شود از این داروها استفاده نکنند.» پیتر اوئدا، استادیار گروه پزشکی، سولنا، در موسسه کارولینسکا.

برنامه تحقیقاتی در حال انجام در موسسه Karolinska به بررسی اثرات و عوارض جانبی احتمالی داروهای جدیدتر دیابت مانند آنالوگ‌های GLP-1 و مهارکننده‌های SGLT2 می‌پردازد. این داروها در حال حاضر برای درمان گروه‌های گسترده‌تری از بیماران، از جمله افراد مبتلا به چاقی، نارسایی قلبی و نارسایی کلیه استفاده می‌شوند.

پاسترناک می گوید: “ما از کارآزمایی های بالینی تصادفی شده می دانیم که آنها اثرات مثبتی دارند، اما واقعیت بالینی با بیمارانی که از نظر شدت بیماری، بیماری های همراه و پیروی از توصیه های درمانی متفاوت هستند، متفاوت است.” بنابراین بررسی نحوه عملکرد این داروها در محیط های بالینی روزمره ضروری است.